Hilde Vandermeeren, die al bekend was als jeugdauteur, wordt stilaan een vaste waarde in de Vlaamse thrillerwereld. Bovendien haalde ze als enige Vlaming de shortlist van de Gouden Strop 2016 met haar vorige boek, Stille grond. Op 2 juni weten we of ze de laureaat is. Zopas verscheen haar vierde thriller, Scorpio.

Scorpio is een vakkundig uitgewerkte misdaadroman over een huurmoordenaar die plots een geweten krijgt wanneer hij een moeder met kind moet vermoorden. Voordien had de Kameleon, zoals hij in het milieu wordt genoemd, nooit last van zijn emoties, maar nu hij de zevenjarige jongen, die bovendien een astmapatiënt is, heeft geobserveerd, wil hij de opdracht het liefst teruggeven aan Dolores, de dame die Scorpio leidt, een schimmige organisatie die moorden op bestelling uitvoert. Dus stuurt Dolores een collega op pad, maar die wil de Kameleon tegenhouden, desnoods met geweld.

Om de morele ommezwaai van de huurmoordenaar te motiveren geeft Vandermeeren hem een verleden in het Polen van na de revolutie. Hij belandde in een groezelige jeugdinstelling toen hij wat eten wilde stelen. Wat hij daar meemaakte traumatiseerde hem voor de rest van zijn leven.

Het blijft lang onduidelijk waarom de moeder en haar zoon uitgeschakeld moeten worden en wie de opdrachtgever is. Hilde Vandermeeren doseert de spanning goed en geeft het verhaal een mooie internationale dimensie door het in en rond Berlijn te situeren. Scorpio is spannend, maar zonder psychologische uitdieping blijven de hoofdpersonages voorspelbaar. Toch is Vandermeeren een van onze grote talenten in het genre. Als ze resoluut kiest voor heldere verhaallijnen met sterke personages, kan ze uitgroeien tot een topper.

Q, 320 blz.,

Verberg tekst

Gaelle ontwaakt na een moordaanslag in een psychiatrisch ziekenhuis en begint te vermoeden dat ze haar zoontje iets heeft aangedaan. Scorpio is een wazige organisatie die huurmoordenaars levert en hun beste kracht Michael de opdracht heeft gegeven de man en het zoontje van Gaelle te doden. Maar de opdracht mislukt. Scorpio laat het er niet bij en stuurt iemand anders zodat de hoofdfiguren allebei, afzonderlijk van elkaar, op de vlucht moeten tot ze elkaar ontmoeten en samen achter de hen onbekende opdrachtgever aangaan. In haar vierde thriller probeert de Vlaamse auteur (1970) internationaal te gaan met Berlijn als basissetting maar haar onderwerp is niet nieuw en de uitwerking jammer genoeg ook niet. De thriller is weliswaar knap geschreven en in een doordachte constructie gegoten waarbij gewisseld wordt tussen de twee intriges die mooi samenvloeien in een spannend einde maar het is allemaal iets te braaf, iets minder overtuigend, iets minder actie dan in de buitenlandse voorbeelden.