De middelbare school is een slagveld met generaals en voetvolk. Iedereen probeert er te overleven. Zo ook Dennis, die zich ergens in het midden van de hiërarchie bevindt — nu althans nog.
De geweldige T-360 pen van Dennis weet feilloos alledaagse observaties te noteren. ‘Weet je wat “http” betekent? Dan ben je een nerd.’ Maar juist die dure pen zet het verhaal in gang: Dennis weigert hem aan Chantal, ‘zelfbenoemde baas van de brugklas’, af te geven. Als wraak komt zijn naam op de loserlijst, die op de meisjes-wc hangt.
Bij een poging zijn naam door te krassen, wordt Dennis gesnapt en hij moet nablijven, samen met de notoire bullebakken van de school. Hij weet indruk te maken doordat hij heel goed kan tekenen: kots, doodshoofden, bebloede bijlen en vlammen. De ‘schoolschurk’ Spike ziet Dennis ineens helemaal staan. Dennis is eigenlijk niet opgewassen tegen zoveel geluk. Met de coole gasten optrekken is leuk, maar zijn zij ook leuker dan zijn beste vriend en nerd Jasper? De situatie waarin Dennis zich gemanoeuvreerd heeft, is herkenbaar: wie wil er nu niet populair zijn? Eindelijk indruk maken op dat ene meisje?
Spike haalt de hele Loserlijst van de meisjes-wc af, maar Dennis leert echter heel snel dat alles een prijs heeft. Ongewild is hij medeplichtig aan de diefstal van een hele dure strip uit zijn favoriete winkel. Hij pikt hij het origineel weer van Spike, om die terug in de vitrinekast te leggen. Helaas wordt hij betrapt. Met de moed der wanhoop legt hij aan Jasper uit wat er gebeurd is en samen verzinnen ze een plannetje zodat Dennis' blazoen gezuiverd wordt.
In dit grappige boek maakt H.N. Kowitt goed gebruik van Dennis' tekenkunsten. Met simpele, zeer duidelijke plaatjes, die Dennis zogenaamd in zijn schrift tekent, krijgt het verhaal veel vaart. Tekst en tekeningen dragen samen sterk bij tot de gelaagdheid van personages. Ook het níet verbeelden van Dennis' Onbereikbare Liefde, Linde, is een goede keuze, hierdoor blijft ze voor de lezer ongrijpbaar.
De kritische lezer zal een paar foutjes zien: hoe kan Linde, zelf brugklassser, nu bijles geven aan Spike, die al een paar jaar ouder is? En zegt Dennis op de allereerste bladzijde niet zelf dat hij vooral roestige blikjes en stinksokken tekent? In wat volgt vinden we van alles en nog wat, behalve blikjes en sokken. Desondanks een vermakelijk en niet té gemakkelijk boek, dat zal boeien door het tempo, het woordgebruik en de goede samenwerking van visuele middelen en taal. [Dieuwke van Turenhout] Verberg tekst

Eerste deel van een volgende reeks 'loserboeken' die de laatste jaren de markt overspoelt. Ook deze graphic novel behelst de avonturen van een beginnend scholier op de middelbare school welke met quasi-handgeschreven tekst op lijntjespapier zijn afgedrukt. De vormgeving lijkt wel heel erg op 'Het leven van een loser'. Dennis Koning ('koning der losers dus') zit in het eerste jaar van het Oranjecollege en is bepaald niet populair. Op noodlottige wijze komt zijn naam op de loserlijst te staan die de meisjes-wc opsiert. Samen met zijn slimme nerdvriend Jasper probeert Dennis die eraf te krijgen, maar dat mislukt jammerlijk. Door omstandigheden voelt hij zich gedwongen vriendschap te sluiten met Spike, een van de jongens van de schoolbende De Schedels. Maar of dat nu zo’n goed idee is? Aanvankelijk overheerst vooral de melige toon die het genre eigen is, maar als Dennis wordt gechanteerd door Spike wordt het verhaal ook echt spannend. Desondanks blijft de toon luchtig. Bijna elke pagina is opgesierd met een zwart-witte cartoon die de stripfanate Dennis zelf getekend zou kunnen hebben. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst