De jonge auteur en theatermaakster Ianka Fleerackers slaat gensters met haar boekdebuut, waarbij ze illustrator Sebastiaan Van Doninck als een flamboyante partner-in-crime onder de arm neemt. Resultaat is een schitterend kleinood over een haast onmogelijke vriendschap tussen een nachtdier, Uil, en een ochtendvogel, Leeuwerik. Het boekje belichaamt een heuse queeste naar een ideale formule om hun boezemvriendschap te onderhouden en te laten floreren. De moedige pogingen van de dieren -- eerst door wakker te blijven, nadien door elkaar briefjes te schrijven om toch maar te kunnen communiceren -- bewijzen de sterkte van hun vriendschap, maar kunnen een trieste afloop niet vermijden. De vriendschap stopt groots en dramatisch, zoals schone, sterke vriendschap of liefde vaak eindigt: in hartpijnigend afscheid.

Tekst en beeld spelen hierbij een krachtige complementaire rol. Terwijl Fleerackers een frisse, uitgepuurde en poëtische dartelende taal hanteert die piekfijn het midden houdt tussen een krachtige, informatieve vertelstem en een zoet golvende ironische en poëtische reflectiestem, trekt Van Doninck zijn even fijnmazige register open met een uitmuntend secure penlijn waarmee hij de figuren vormgeeft en karakteriseert. Hierbij kleurt hij zijn figuren in met een warm aquarelachtig kleurenpatroon dat, door de aanwezigheid van scherpere kleurtoetsen, tegelijk homogeen en pittig in zijn diversiteit is. Zowel Van Doninck als Fleerackers hebben oog voor detail, evenwicht en compositie. Zoals hij zijn kleurenpalet beheerst, zo beheerst zij haar pen met pretentieloos en ijzersterk resultaat. Een boek om gelukkig van te worden, hoe ongelukkig het verhaal ook eindigt. Want het kan maar zo eindigen doordat het geluk dat beide dieren voor elkaar creëren en vormen zo onmetelijk groot is. [Els Van Steenberghe] Verberg tekst

Uil en Leeuwerik willen vrienden worden, maar het grote probleem is dat als de een wakker wordt, de ander gaat slapen. Via briefjes hebben ze contact, tot Leeuwerik een heel kort briefje stuurt dat Uil erg verdrietig maakt. Het thema van een onmogelijke vriendschap wordt vaker gebruikt, meestal met de combinatie van zon en maan. Het verhaal zal, mede door het onbevredigende slot, kinderen niet zo aanspreken. De woordkeus is niet eenvoudig ("... draait Uil zijn kop weg, en daarmee ook zijn gedachten.") en de tekst is in kleine letters, gecentreerd afgedrukt. De illustraties zijn wisselend van formaat en staan als foto's met een gekarteld randje op de pagina. Het zijn fijne pentekeningen, ingekleurd in sombere tinten. De hoofdpersonen zijn vermenselijkte vogels, Uil is daarvan het meest herkenbaar. Alles is gedrukt op 'vergeeld' papier, waardoor het boek er niet uitnodigend uitziet. Om voor te lezen aan een kleine doelgroep. Vanaf ca. 4 jaar.

Uil en Leeuwerik willen vrienden zijn. Geen gewone vrienden, maar boezemvrienden. Maar… Terwijl Leeuweriks gezangen overdag naar buiten jubelen, slaapt Uil. En terwijl Uil ’s nachts op avontuur uit gaat, slaapt Leeuwerik. “Ze zouden boezemvrienden zijn als… Maar ‘als’ is niet echt. ‘Als’ zeg je als het zou kunnen maar nog niet bestaat.” Op een vroege ochtend doen ze verwoede pogingen om samen wakker te blijven. Het mag echter niet lukken. Later besluiten ze elkaar briefjes te schijven. Over de niet gehoorde, prachtige liederen of over de niet geziene, spannende schaduwen. Nu voelen ze zich echte goede dikke beste boezemvrienden.“Ze vertellen elkaar bijna alles, delen hun koeken en geven hun hart.” Tot Uil op een avond een briefje vindt met alleen maar ‘Dag’ erop… Met zuinig maar juist gekozen woorden vertelt Fleerackers een herkenbaar, gevoelig verhaal over vriendschap en liefde, over willen en niet kunnen en over spijtige misverstanden. Het bouwt zich mooi op naar een verrassend, open einde waarna je als lezer misschien wel het boek sluit, maar niet je gedachten. De sobere en gevoelige verteltoon versterkt het meeleven met de beide dieren waardoor hun onvermogen om samen te leven de lezer/kijker direct aanspreekt op zijn diepe emoties en zijn sympathie. De ‘pijn van het zijn’ van beide dieren wordt luchtig gehouden door de speelse toon. Deze speelsheid wordt versterkt door de uitgekiende lay-out en de naïeve en vrolijke illustraties van Van Doninck. De manier waarop hij de dieren schetst, houdt het midden tussen herkenbare realiteit en fantasie. Beide dieren refereren sterk naar menselijke figuren door hun sprekende expressie, hun houdingen en hun aankleding. De illustraties, die telkens focussen op de essentie, zijn een toonbeeld van luchtige soberheid. De speelse lijnvoering en de zachte, bruinig-gele inkleuringen maken de sfeer aandoenlijk. Dit alles is zorgvuldig vormgegeven op ouderwets ogende, bruinige pagina’s.

Verberg tekst