Na een moeilijke periode lijken er gelukkige tijden aan te breken voor Sinie, haar zoon Niek en pleegdochter Bea als ze trouwt met haar nieuwe liefde Ad. Het verdriet lijkt naar de achtergrond verdreven en ze wordt zelfs de trotse moeder van een meisje: Adrie. Maar dan komt Bea thuis met het nieuws dat ze aangesproken is door een vreemde man, die haar Rebecca noemde – haar echte naam, die bijna niemand kent. Sinie wil er het fijne van weten en gaat op onderzoek uit, en als ze erachter komt wie het is, staat heel haar wereld op zijn kop. Dit verhaal gaat verder waar het vorige deel ‘Alleen verder’* ophield en hoewel de achterflap vermeldt dat het goed zelfstandig te lezen is, mis je in dat geval wel veel voorkennis. De plot is verrassend: niets duidt erop dat het verhaal deze wending zal nemen en de keuze die Sinie maakt, blijft tot het einde toe onduidelijk. Daarnaast weet de auteur (1953) het dilemma van Sinie en haar gedachtegangen mooi in beeld te brengen en dat maakt deze verder weinig sprankelende roman, het tweede deel uit een drieluik, toch het lezen waard. Vooral voor vrouwen van middelbare leeftijd met affiniteit voor het christelijke geloof. Verberg tekst