Dit is een ontroerend prentenboek dat op een zachte en toegankelijke manier grote thema’s als verlies, angst en schuldgevoel bespreekbaar maakt. In het verhaal vindt Jack een dode mus. Dat kleine moment brengt veel teweeg bij Jack. Hij legt de link met de hartaanval van zijn opa, met wie hij een hechte band heeft. Zou hij de oorzaak van de hartaanval kunnen zijn? De kinderlijke gedachte dat zijn verdriet of aanwezigheid misschien iets te maken heeft met opa’s gezondheid, raakt aan een herkenbare psychologische reflex bij jonge kinderen: het zoeken naar verbanden die er soms niet zijn. Toch wordt het niet zwaar aangezet, maar juist subtiel en liefdevol verweven in het verhaal.

Wat het boek fijn maakt, is de eenvoud waarmee het diepe emoties weet te raken. Zonder grote woorden, maar met betekenisvolle beelden wordt verlies tastbaar gemaakt – zoals de veertjes die Jack rondom zich ziet dwarrelen en later bewaart in een klein kistje. Die symboliek geeft kinderen iets concreets om zich aan vast te houden. Tegelijk blijft het boek luchtig en troostend, onder andere door de illustraties van Vosters, die met zachte kleuren en open landschappen ruimte scheppen voor gevoel en verwerking.

Dit is geen zwaar boek, maar een gevoelig en hoopvol verhaal dat kinderen serieus neemt in hun verdriet, zonder hen te overladen. Het leert dat rouwen niet altijd luid hoeft te zijn, en dat je ook in stilte en symboliek troost kunt vinden. Een bruikbaar boek voor in de klas of thuis.