Aan de bruid

×

Aan de bruid
Besprekingen
In de dichtbundel Aan de bruid houdt Ingmar Heytze (geb. 1970) een pleidooi voor een onvervreemdbaar basisrecht van ieder individu: het recht op nostalgie. "Ik leef nog steeds -- een vorig leven / dat me niet is toegestaan", verzucht de dichter in het titelgedicht en elders klinkt het dat "wij wachten / op de sneeuw van vorig jaar". In deze hippe tijden van vooruitgangsdenken en vernieuwing allerhande is het inderdaad allesbehalve een sinecure om nog langer met je hoofd in het verleden rond te dolen. Langs alle kanten worden we belaagd en om steeds sneller beslissingen te nemen, steeds genuanceerder toekomstvisies uit te werken en een immer uitdijende agenda de baas te blijven. Wie daarbij al te veel bij de pakken blijft zitten, heet al gauw een loser of op zijn minst maatschappelijk incompetent. Laat een dichter nu net bij de gratie van mijmering bestaan, en je begrijpt meteen Heytzes bron van ergernis.
In vele gedichten uit Aan de bruid maakt Heytze een b…Lees verder
In vele gedichten uit Aan de bruid maakt Heytze een b…Lees verder
Copyright (c) Vlabin-VBC
Vierde bundel van Ingmar Heytze (1970). Hij debuteerde in 1989, maar werd bekend met zijn tweede bundel 'De allesvrezer' die verscheen in 1997. Sindsdien is zijn naam regelmatig te horen, en terecht. Riep een groot aantal gedichten uit de vorige bundels nog jongensachtige branieschopperij naar voren, ditmaal is het anders gesteld. Heytze is met succes de diepte in gedoken. Zinnen die raken, maar nooit botsen. Zinnen die strelen, maar nooit kietelen. Samen vormen ze gedichten die af zijn. De liefde wordt weer bezongen, alsook de dagelijkse dingen die we van zijn voorgaande bundels zo goed kennen. Een verhuisgedicht, een spijkerbroekgedicht, thuiskomen na een nacht vol drank. Een rijpe bundel die begint met 'Entree' en afsluit met 'Enfin'. En opnieuw heeft Heytze het voor elkaar: op het omslag staat een toepasselijke afbeelding van de hand van Dolf Zwerver.
-
Ingmar Heytze