Een veertigtal foto's van Utrechtse muren: van een brug, huis, museum, wal, omheining. Naast elke foto een daardoor geïnspireerd gedicht. In de inleiding wordt de fotograaf een lichtdichter genoemd en elk gedicht een taalfoto. Verliefd spreekt de dichter van de surreële sfeer, het eigenaardige van Utrecht. In een proces van negen maanden ontstonden regels als: 'onze bruggen zijn hun hemelbogen; wat begon klimop toch met zichzelf / vroeger, voordat er muren bestonden?' (23); 'Wat achterblijft, versteent' (21); 'Een muur is ... / pas een probleem wanneer je / dat er steen voor steen van maakt' (9); 'Een kleuter ... / stoot zijn kop, loopt de eerste barst / in zijn wereld op.' (86). In de inleiding schrijft de dichter: 'Ik hoefde alleen maar op te schrijven wat ik zag in het zachte licht dat van die muren (…) mijn ogen in viel.' Twee verliefde kunstenaars die elkaar bevruchten: stille foto's rijk aan schaduw en licht met verstilde, sprekende gedichten. De locaties staan voorin in schema vermeld; de gedichten hebben als titel de straatnaam. Een bijzondere wandelgids. Verberg tekst