Bij het straatfeest wil Maya alleen maar lekkernijen van het kraampje van Nano, haar oma. Haar mama wil echter dat ze eerst langs de andere kraampjes gaat. Bij geen enkel kraampje, met gerechten vanuit de hele wereld, wil Maya iets proeven, tot zij het toch steeds moet en zij het eten tot haar verbazing lekker vindt. In het tweede verhaal ontmoet Afif een bijzonder dier dat Komo heet. Het eiland waarop hij woonde, is verdwenen in de zee en hij zoekt een nieuw thuis. Afif helpt hem hierbij. Omkeerprentenboek waarin twee verhalen staan waarbij de interculturaliteit duidelijk een centraal thema is. De namen van de personages alsook de context waarin het verhaal zich afspeelt, dragen goed bij aan het thema. De verhalen zijn op zich goed opgebouwd, maar een echte spanningsboog ontbreekt. De illustraties bij beide verhalen zijn in geheel verschillende stijl gemaakt, dromerig en zacht bij het verhaal van Maya, terwijl die bij het verhaal van Afif heel robuust en expressief in collagetechniek zijn uitgevoerd. Aan het slot van elk verhaal, in het midden van het boek, worden enkele (knutsel)activiteiten beschreven voor ‘samen spelen en leren’. Omkeerboek uit de verzorgde serie 'Superdiverse kinderboeken'*. Voorlezen vanaf ca. 4 jaar, zelf lezen vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst

Op het straatfeest heeft Maya de kans te proeven van wat buren van alle nationaliteiten klaargemaakt hebben. Bij elk gerecht heeft Maya eerst bezwaren, maar ze gaat uiteindelijk voor alles overstag. In Bezoek op vier poten maakt Afif kennis met de varaan Komo. Hij probeert de varaan aan te kleden en op zijn achterpoten te laten lopen, maar dat mislukt.

De sfeervolle illustraties met wisselende bladspiegel in Mmmm, toch wel lekker springen in het oog. Het verhaal scoort door de herkenbaarheid en de humor in de bezwaren van Maya: dat ze van kikkererwten te eten gaat kwaken of springen, bijvoorbeeld. De tekst is evenwel niets bijzonders, de herhalingen maken het snel een beetje saai. De boodschap van vooroordelen is duidelijk, maar zonder te storen, zeker ook met de twist op het einde.

De tekenstijl in Bezoek op vier poten is verfrissend door de collagetechniek en de mix van grijswaarden en felle kleuren. De boodschap iemand te aanvaarden zoals hij is en hem niet kost wat kost te willen veranderen, is aanwezig zonder te expliciet geformuleerd te worden.

Beide verhalen zijn aangevuld met twee knutseltips: voor een keukenschort, een memoryspel, een schimmenspel en bootjes.

Verberg tekst