Raponsje wordt gevangen gehouden in een gesloten toren door een boze toverkol die haar had opgeëist nadat Raponsjes moeder had gegeten van de raponsjes (soort veldsla) uit de tuin van de toverkol. De heks beklimt elke dag de lange vlechten van Raponsje die ze na een spreuk uit het raam hangt. Dan komt er een prins, alles gaat fout, maar het sprookje eindigt gelukkig, mèt de inmiddels geboren tweeling. Gebaseerd op Grimms “Rapunzel”, met als oerversie o.a. de Pentamerone (1634-36) van Basile. De tekst in schreefloze letters stemt overeen met de Lemniscaat uitgave. In het royale, verzorgde boek zijn tekeningen opgenomen in allerlei formaten, zelfs prenten verdeeld over twee bladzijden. Het perspectief suggereert enorme ruimte, bolle vormen en surrealistische details hebben een vervreemdend effect. Griezelig detail zijn bijvoorbeeld de tanden en kiezen op de tuinmuur. De toverkol lijkt op een theemuts in een kooljurk met beestjes. De moeder draagt een jurk met raponsjes, achter haar bloeit campanula, de klokjesfamilie van raponsjes. Achterin informatie en een recept. Niet voor heel jonge kinderen, vanaf ca. 8 jaar. In 1997 verscheen voor het laatst een bewerking van dit sprookje, met illustraties van Maja Dusiková*.

Nadat een man voor zijn zwangere vrouw raponsjes (een soort veldsla) uit de tuin van de toverkol gestolen had, moesten zij hun enige baby afstaan aan de toverkol. Ze nam bij de geboorte het kind weg van de moeder, beloofde er goed voor te zorgen en noemde het meisje Raponsje. Het meisje groeide op tot het mooiste kind onder de zon. Toen ze twaalf was geworden, sloot de toverkol haar op in een toren te midden van het bos. Een toren zonder trap of deur, maar met een heel klein raam helemaal bovenin. Als de toverkol binnen wilde, riep ze: Raponsje laat je haarvlecht eens zakken. Zo klom de toverkol naar boven. Op een dag hoorde een prins die in de buurt was een prachtige stem zingen. Hij zag ook na een tijdje de toverkol die naar boven kroop langs de vlecht van het meisje. Toen de toverkol verdwenen was, probeerde hij het ook en zo zag hij het liefste meisje met een prachtige stem op wie hij dadelijk verliefd werd. Raponsje schrok wel even maar vond de prins ook lief, en samen besloten ze te vluchten. Maar de toverkol kwam erachter en knipte Raponsjes vlecht af en bracht haar naar de wildernis, waar een ellendig leven haar wachtte. De prins stootte bij zijn terugkeer op de toverkol en sprong uit wanhoop uit het venster, recht in de doornenstruik. Blind doolde hij door het bos, jammerend om het verlies van Raponsje. Hij zwierf rond tot hij opeens de zingende stem van Raponsje herkende. Zij had een tweeling ter wereld gebracht. Ze vielen mekaar in de armen en twee van haar tranen vielen in zijn ogen en de prins kon weer zien. De prins nam Raponsje mee naar zijn rijk waar ze nog lang en gelukkig leefden met elkaar. Een sprookje van de gebroeders Grimm geïllustreerd door Dorothée Duntze. De naïeve illustraties zijn boeiend om te bekijken. In de tekeningen kan je overal raponsjes ontdekken op de gekste plaatsen. Zelfs de kleding van Raponsje en de toverkol bestaat uit blaadjes van raponsjes en koolbladeren, met zelfs de wormpjes en slakjes erop. Raponsjes waren een soort veldsla uit de middeleeuwen, die artsen soms voor medicinale doeleinden gebruikten. Achteraan in het boek staat er een recept voor raponsjessla en een websiteadres over andere vergeten groenten. Leuk en zeer origineel.