Jamie McKendrick (geb. 1955) is ongetwijfeld een van de opmerkelijkste en verfrissendste Britse dichters van de jaren '90. Hij studeerde Engelse literatuur in Nottingham en doceerde in Engeland en Italië. In 1991 debuteerde hij met de enthousiast ontvangen bundel "The Sirocco room". Ook zijn volgende poëzieuitgaven -- "The kiosk on the brink" (1993) en "The marble fly" (1997 -- Forward Poetry Prize for Best Collection) -- werden op lovende kritiek onthaald. Deze bundels werden bij Oxford University Press uitgegeven, maar door bezuinigingen binnen het poëziefonds kwam McKendrick bij het prestigieuze Faber and Faber terecht, waar een bloemlezing van zijn werk is aangekondigd. Het pleit dan ook voor het inzicht van uitgeverij Wagner en Van Santen om alvast zelf een bloemlezing op de markt te gooien in een van hun onvolprezen tweetalige uitgaven. Ko Kooman tekende voor de Nederlandse vertaling en benadrukt in zijn voorwoord de neerslag van McKendricks belangstelling voor Italië en Italiaanse geschiedenis -- hij woonde een viertal jaar in Zuid-Italië -- in veel van zijn gedichten. Niet dat MacKendrick een groot reiziger is, maar -- zoals hij aanhaalt in een interview met Karen Vandevelde in 'De Poëziekrant' (1999, nr. 4) -- "Reizen en beweging vervullen een grote betekenis in het gedicht. [...] De reactie op een nieuwe omgeving: dat interesseert mij. Vooral in "The marble fly" werk ik onbewust met elementen van beweging, er is een gedicht over een fiets, een oude auto, een kar... Het zijn psychologische transportmiddelen. Poëzie is een vorm van beweging, het overbrengen van de ene plaats naar de andere, van een bepaalde gemoedstoestand naar een ander. Het omvat zowel gemoedelijk als figuurlijk reizen." De fysieke landschappen die McKendrick doorreist, verworden vaak tot een metafoor van zijn innerlijke wereld en belichamen "in hun verval het einde aller dingen". Dat "wrange besef van vergankelijkheid", vervreemding en wanhoop contrasteert wonderlijk met de lichtvoetige toon van zijn onafhankelijke maar esthetisch georiënteerde stijl. Sean O'Brien vat McKendricks poëtica dan ook als volgt samen: "We may be doomed, but we needn't be bored." [Kris van Zeghbroeck] Verberg tekst