In Jan Guillou's romancyclus ‘De grote eeuw’ staan de belevenissen van de drie broers Lauritzen in de twintigste eeuw centraal. Dit vierde deel speelt zich af tussen 1940 en 1945 en volgt voornamelijk de oudste broer Lauritz. Uiteraard zijn dit hachelijke jaren want hoewel Zweden officieel neutraal blijft zijn er toch wel degelijk bemoeienissen met nazi-Duitsland en met de oorlog: enerzijds zit een groot deel van het zijn familiekapitaal in Duitsland en dient Lauritz' zoon bij de SS, anderzijds zit zijn dochter bij een verzetsbeweging en voorspelt zijn broer de onontkoombare nederlaag van Duitsland. Lauritz zelf ziet de Duitsers als de dragers van de cultuur, maar uiteraard brengen de onthullingen van de concentratiekampen een ernstige twijfel in zijn leven, dat toch al zo op zijn kop staat door de ziekte van zijn vrouw en door zijn buitenechtelijke kind. Verwikkelingen genoeg dus, zowel op het maatschappelijke als op het persoonlijke vlak, in een boeiende roman die los van zijn voorgangers gelezen kan worden maar daardoor wel veel diepte zal missen. Verberg tekst