Een persoonlijk verslag over leven met de ziekte van Parkinson. Jan Heemskerk beschrijft in dit boek zijn persoonlijke ervaringen na de diagnose parkinson. Het boek bevat zowel persoonlijke verhalen over Heemskerks eigen ervaringen als adviezen voor patiënten en hun naasten over het leven met de ziekte. Onderwerpen die aan bod komen zijn onder andere medicatie, stressmanagement, omgaan met fysieke symptomen en de invloed van parkinson op het gezinsleven. Met bijzondere aandacht voor het belang van een gezonde levensstijl, plantaardige voeding en voldoende lichaamsbeweging, inclusief een aantal veganistische recepten. In lichtvoetige stijl en met zelfspot geschreven. Met illustraties. Jan Heemskerk (Leidschendam, 1962) is een Nederlandse columnist, voormalig hoofdredacteur van verschillende mannenbladen en ambassadeur van ParkinsonNL. Hij schreef meerdere boeken, waaronder ‘Stoppen met tobben’* en ‘Als Jan het kan: gezond en slank voor gewone mannen’ (2018). Een aantal teksten in het huidige boek verscheen eerder als column op www.parkinson.nl.

Een hersenaandoening waarvan je raar ging lopen: dat wist Jan Heemskerk (62, voormalig hoofdredacteur Playboy) over parkinson, toen hij zelf de diagnose kreeg. Hij ging naar de neuroloog omdat er dingen mis waren − hij bewoog, dacht en sprak trager − maar dit had hij niet gedacht. Lang verdrong hij het vonnis ook.

Pas anderhalf jaar later vertelde hij het aan zijn moeder. Weer anderhalf jaar later schreef hij Parkinson voor beginners, een zelfhulpboek zoals Heemskerk eerder publiceerde over afvallen en over stoppen met tobben. Steeds meer mensen leven met parkinson; wereldwijd 7 miljoen, 67.000 in Nederland.

Heemskerk heeft een lichte, soms joviale toon en windt er toch geen doekjes om. Hij legt uit wat er in de hersenen misgaat, hoe variabel symptomen en het (progressieve) ziekteproces zijn, hoe je met pillenvrees toch al die pillen naar binnen werkt.

Aandacht gaat naar de gezondere levensstijl die nodig is: sporten, veganistisch eten. Parkinson is een verwarrende ziekte omdat er soms meer mis lijkt dan er is (een raar loopje betekent niet dat je niet meer goed kunt denken). Anderzijds blijft onzichtbaar wat er zich in het lijf afspeelt: dat je wezenloos voor je uit staart op een feestje is geen kwade wil, maar een teken dat de energie op is.