De theorie dat continenten in beweging zijn bestond al lang, maar bijna geen enkele wetenschapper geloofde het. In de jaren veertig van de twintigste eeuw bracht de Amerikaanse cartograaf Marie Tharp grote delen van de zeebodem gedetailleerd in kaart. Daarbij ontdekte zij een diepe kloof in de zeebodem, de Mid-Atlantische Rug. Uit nader onderzoek bleek dat juist daar veel aardbevingen voorkomen. Zou dit het bewijs kunnen zijn dat continenten inderdaad bewegen? Deel (A4-formaat) in de reeks ‘Wonderwaar’, waarin verhalen over wetenschappelijk onderzoek begrijpelijk worden aangeboden. De serie gaat uit van de verwondering van kinderen en heeft als centraal thema ontdekken en leren door te doen. Paginagrote illustraties in kleur met vrij weinig details, doorsneden en schetsmatige tekeningen verhelderen de beknopte, drie- tot zevenregelige teksten. Ook op de schutbladen staan schetsen. Eerder verscheen het deel ‘Op missie naar de zeebodem’* (2018). Vanaf ca. 8 t/m 10 jaar. Ook geschikt voor oudere kinderen die moeite hebben met lezen. Verberg tekst

Dit interessante boekje is het tweede deel over wetenschappelijke verwondering. Verschillende wetenschappers ontdekten, elk op hun beurt, hoe de continenten ooit met elkaar verbonden waren. Ene Abraham Ortel ontdekte bijvoorbeeld dat de kustlijnen van de verschillende continenten als een puzzel in elkaar pasten. Een andere wetenschapper zag dat dezelfde stenen en fossielen op verschillende continenten voorkwamen. Er was ook een wetenschapster die de bodem van de oceanen onderzocht en grote scheuren in de bodem ontdekte. Maar het was pas het begin van de twintigste eeuw en er werd toen weinig geloof gehecht aan al die theorieën. Er moest heel veel kortzichtigheid worden bestreden vooraleer de wetenschap zijn juiste plaats kreeg in de evolutie van de aarde. Zo was het bijgeloof bij de bemanningsleden in die tijd groot, een vrouw aan boord betekende onheil. De matrozen geloofden dat het schip zou vergaan met een vrouw aan boord. Later,  toen Cousteau op de proppen kwam, begon men de theorieën van die wetenschappers te geloven.

De uitleg bij de foto's van de wetenschappers is heel toegankelijk. Weinig overbodige tekst maakt dit boekje overzichtelijk. Het wakkert de nieuwsgierigheid van de lezer aan. Het boek is ook mooi uitgegeven en de illustraties zijn heel duidelijk en gevarieerd. Een leerrijke aanrader.

Verberg tekst

Dit interessante boekje is het tweede deel over wetenschappelijke verwondering. Verschillende wetenschappers ontdekten, elk op hun beurt, hoe de continenten ooit met elkaar verbonden waren. Ene Abraham Ortel ontdekte bijvoorbeeld dat de kustlijnen van de verschillende continenten als een puzzel in elkaar pasten. Een andere wetenschapper zag dat dezelfde stenen en fossielen op verschillende continenten voorkwamen. Er was ook een wetenschapster die de bodem van de oceanen onderzocht en grote scheuren in de bodem ontdekte. Maar het was pas het begin van de twintigste eeuw en er werd toen weinig geloof gehecht aan al die theorieën. Er moest heel veel kortzichtigheid worden bestreden vooraleer de wetenschap zijn juiste plaats kreeg in de evolutie van de aarde. Zo was het bijgeloof bij de bemanningsleden in die tijd groot, een vrouw aan boord betekende onheil. De matrozen geloofden dat het schip zou vergaan met een vrouw aan boord. Later,  toen Cousteau op de proppen kwam, begon men de theorieën van die wetenschappers te geloven.

De uitleg bij de foto's van de wetenschappers is heel toegankelijk. Weinig overbodige tekst maakt dit boekje overzichtelijk. Het wakkert de nieuwsgierigheid van de lezer aan. Het boek is ook mooi uitgegeven en de illustraties zijn heel duidelijk en gevarieerd. Een leerrijke aanrader.

Verberg tekst