In De verzonken jongen blikt Stoffel Vanheule terug op zijn jeugd, waaraan op zestienjarige leeftijd, met de dood van zijn moeder, abrupt een einde zou komen. Stoffel neemt de lezer mee naar het West-Vlaamse dorp Elverdinge. Als kleine jongen raakt hij geïntrigeerd door zijn grootvader Victor, een mysterieuze figuur met een verborgen verleden waarvan enkel een litteken in het gezicht het bestaan verraadt. De vele onbeantwoorde vragen en geruchten na Victors dood vormen de aanzet van Stoffels zoektocht naar zijn afkomst en naar zichzelf. Stoffels vertelling wordt telkens afgewisseld met het relaas van wat zich twee generaties eerder in het dorp afspeelde. Via deze hoofdstukken, wordt geleidelijk aan ook een onthutsende familiegeschiedenis onthuld.
De auteur schenkt bijzonder veel aandacht aan de couleur locale. Vantoortelboom schetst een nostalgisch beeld van het alledaagse leven in het Elverdinge van de jaren zeventig en tachtig en de vroege twintigste eeuw. Dat doet hij op een respectvolle manier, zonder te vervallen in karikaturen. Alles wordt bovendien verteld in een wellustige spreektaal vol (West-)Vlaamse uitdrukkingen en zegswijzen. De lezer waant zich met momenten in een dorpscafé, luisterend naar de doorleefde verhalen van oude dorpelingen, op volkse wijze gebracht en doorspekt met relativerende humor.
Vantoortelbooms stijl is jammer genoeg niet helemaal standvastig. Het ene stuk doet al Vlaamser aan dan het andere en de zinnen klinken niet altijd even natuurlijk, zoals: ‘We gaan zijn muile dichtbeuken […]’. Het is alsof de schrijver nog wat op zoek is naar het juiste evenwicht. Toch weet hij een sfeer te creëren die de lezer helemaal meesleept. Het uit de Vlaamse klei getrokken debuut is niet perfect, maar sterk genoeg om te overleven. [Mieke Opstaele]

De auteur beschrijft het opgroeien van Stoffel Vanheule en zijn broer Bert, in de jaren ’70 en ’80 op het West-Vlaamse platteland. Stoffel voelt dat er geheimen binnen zijn familie sluimeren. Vooral zijn norse pépé (opa) Victor, de vader van zijn vader, met zijn litteken als een krijtlijn van boven naar onderen over zijn gezicht, intrigeert hem. Het boek speelt in twee tijden: om en om een hoofdstuk in het heden van de ik-figuur Stoffel en een hoofdstuk met een alwetende verteller, in de tijd van de jeugd van Victor en diens lievelingszuster Lora. Stoffels moeder sterft als hij zestien is. Hij weet eigenlijk niets van háár ouders. Vragen daarover worden niet beantwoord. Langzaam maar zeker wordt het mysterie geopenbaard, kan Stoffel zijn familieverleden verwerken en aan zijn eigen geschiedenis beginnen. Het boek is in meeslepend, soms wat rauw Vlaams geschreven, maar een niet-Vlaming zal slechts weinig woorden niet begrijpen. Vrij kleine druk. Debuut van de Vlaamse schrijver (1975), die nu in Zeeuws-Vlaanderen woont en docent Engels is aan de Hogeschool Zeeland.