Vera Kloek zit op haar eieren te broeden, veilig onder de bessenstruik. Een vos is in de kippenren binnengeslopen en alle kippen zijn het erf opgerend. Na de jacht vindt Vera een jong zielig vosje, wat haar moederhart raakt. Ze ontfermt zich over hem en kijkt vertederd toe hoe haar haantje Popke beste maatjes wordt met vosje Vonk.

Tekst en illustraties zijn zo mooi in symbiose dat ze onze diepe gevoelens raken. Het is zo beeldend gebracht dat dit boek als een film tot leven komt. De schrijver en illustrator Jef Aerts is best ook heel grappig, elk woord en gedachte is zorgvuldig gekozen. Hij speelt met woord en beeld. Zo transformeert hij bijvoorbeeld een bekende zegswijze in kippentaal: “Hij maakte een scherpe bocht en miste de kuif op een veer na”.

Het is een vrolijk prentenboek dat ook intens ontroert. De schrijver dropt tussendoor ook een wijsheid zoals “En wat je je niet herinnert, hoef je niet te weten, toch?” Ik moet bekennen dat ik telkens opnieuw dit boek inkijk en volop geniet van de prachtige illustraties en de subtiele humor. Dit boek nodigt uit om met kleuters volop te filosoferen over vriendschap, acceptatie en loslaten.