De vierde roman van de Amerikaanse schrijfster (1962) is bekroond met de Pulitzer Prize 2011, vergeleken met 'Vrijheid' van Jonathan Franzen en getipt als roman van het jaar (New York Times). Het is inderdaad een prachtig kunstwerk dat de grote levensthema's op een verrassende manier dichtbij brengt. In dertien hoofdstukken komen dertien authentieke stemmen aan het woord die vertellen over hun leven, ambities en ontmoetingen, hun liefdes en verleidingen. Op ingenieuze wijze zijn de levens van de verschillende vertellers met elkaar verbonden, waardoor hun verhaal opgaat in een grillig sociaal netwerk dat uitwaaiert én uiteenvalt. De centrale figuren zijn actief (geweest) in de popmuziek. Op de top van zijn roem krijgt platenproducer Bennie Salazar bezoek van zijn vroegere vriend Scotty die ooit als punkgitarist furore maakte, maar door psychische problemen is ontspoord. Hoe is het hun vroegere vriendinnen vergaan? En wat bezielt de nieuwe generatie? Egan laat met een lach en een traan zien hoe de tijd elk leven op een eigen manier ombuigt en afbreekt. Als een knokploeg die sluipend zijn werk doet. Normale druk, volle bladspiegel. Verberg tekst