De wereldwijd gevierde Nobelprijswinnaar (1940) is een veelkleurige schrijver. Deze recente roman behoort tot het raadselachtigste en moeilijkst te interpreteren deel van zijn omvangrijke en belangrijke oeuvre. Een oudere man en een kind alleen leren elkaar kennen op de boot naar een nieuw land. Ze trekken samen op, zoeken de moeder van het kind, werken, reizen, overleven. De titel is misleidend: dit is geen Jezusverhaal, al heeft de jongen trekjes die aan Jezus doen denken. Wel is de titel een sleutel tot interpretatie: deze roman verwijst naar de bijbel, maar ook naar Don Quichot, Kafka, Goethe en meer. Hier worden oude parabels en nieuwe parabels vermengd, personages lijken allegorisch. De lezer staat voor een grote puzzel in een schijnbaar helder rechttoe-rechtaan-verhaal. Coetzee maakt intertekstueel oude verhalen levend in onze tijd, niet in duiding, maar in beelden. Wezenlijke levensvragen komen zeer impliciet aan bod. Het is aan de lezer zin te geven aan de veellagige roman. Wie dat niet doet, blijft met lege handen achter; wie dat wel doet misschien eveneens. Uitgave als 'dwarsligger' in zakformaat op dundrukpapier; kleine druk. Verberg tekst