Johan speelt gitaar. Janis, Elvis en Ziggy, drie kunstenaarskinderen uit zijn nieuwe klas, willen een band oprichten en zoeken nog een gitarist. Dit is Johans gedroomde kans, maar hij weet ook dat zijn vader het niet leuk zal vinden als hij met hen optrekt. Bovendien zijn ze ook wel vreemd. Ondanks alles wordt Johan lid van ‘de B@nd’. Tijdens zijn eerste optreden maakt hij echter niet zo’n goede beurt. Maar dan wordt bekend dat hun klasgenote Zara, die al sinds ze één was in Nederland woont, terug naar Afghanistan moet. Zara's klas organiseert allerlei acties en de verlegen Johan durft meer en meer initiatief te nemen. Alle moeite lijkt echter vergeefs te zijn geweest, want de minister houdt voet bij stuk: Zara en haar ouders moeten terug. Gelukkig heeft Ziggy een geweldig idee.
De personages in het boek zijn nogal stereotiep. De kunstenaarsouders zijn breeddenkend en steunen enthousiast de acties van hun kinderen. De gereformeerde ouders van Johan daarentegen zetten meteen hun hakken in het zand. Johans karakter is een stuk genuanceerder; hij is een verlegen jongen die geleidelijk aan meer uit zijn schulp durft te kruipen. Hoewel hij bedenkingen heeft, verdedigt hij zijn nieuwe vrienden niet alleen op school, maar ook thuis. Op dit laatste gebied krijgt de lezer het klassieke verhaal voorgeschoteld: puber rebelleert, botst en verzoent zich daarna met de ouder.
Naast de spannende verhaallijn over Zara brengt Joop van Deudekom ook de aanvaarding van het anders zijn naar voren. Janis, Ziggy en Elvis en hun ouders zijn ‘anders’. Hoewel best grappig, lijken hun eigenaardigheden soms wat vergezocht. De kinderen houden een varaan als huisdier en jagen soms met gifpijltjes op wild. Ondanks alles kunnen ze voor zichzelf zorgen, want af en toe zijn hun ouders te stoned om iets op te merken.
Op wat manke zinnen na leest het boek vlot. De auteur maakt in de dialogen ruimschoots gebruik van Engelse uitdrukkingen. Spijtig dat de bladspiegel zo gevuld is, de sms-berichten in het verhaal staan in hoofdletters tussen de opeengepakte tekst. De zwart-wit illustraties van Heleen Brulot lichten telkens een betekenisvol element uit het hoofdstuk uit.
De band grijpt in is een grappig, spannend boek met de duidelijke boodschap verdraagzaam te zijn tegenover anderen. Af en toe doet het helaas clichématig aan.
[Natascha Coene] Verberg tekst

De verlegen Johan komt in de brugklas bij Ziggy, Janis en Elvis, die wel en geen familie van elkaar zijn en in een woongemeenschap leven. Voor Johan, die uit een streng gezin komt, is dat wennen. Maar zijn liefde voor muziek zorgt ervoor dat hij zich in hun band thuisvoelt. Met elkaar en de rest van de klas zetten ze zich in om ervoor te zorgen dat Zara, op wie Johan heimelijk verliefd is, niet wordt teruggestuurd naar Afghanistan. Het verhaal is ingedeeld in korte getitelde hoofdstukken, met aan het begin een kleine tekening. Het karakter van de hoofdpersoon Johan is realistisch, doordat zijn twijfels en gevoelens goed en herkenbaar worden beschreven. Grappig zijn de drie antiautoritair opgevoede kinderen; hun ideeën ergeren Johan soms, maar hij leert er ook van, om voor zichzelf op te komen. Op een speelse manier komen in het verhaal allerlei actualiteiten aan bod. Zoals bijvoorbeeld wanneer het gaat om de uitzetting van asielzoekers. De schrijfstijl is vlot, met veel dialoog. Het kleurige omslag is aantrekkelijk. Een prettig leesboek voor kinderen vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst