Will, een grijze jager, wordt bij de koning geroepen. Hij krijgt de opdracht om samen met zijn leerlinge, Maddie, een prins te gaan bevrijden in een ander koninkrijk. Ze maken de reis als muzikanten om geen argwaan te wekken maar toch toegang te krijgen tot het kasteel. Onderweg geven ze een aantal optredens, maar moeten ze ook gevaren trotseren en bandieten verslaan. Eenmaal in het kasteel voel je dat de sfeer omdraait en dat er veel duisternis en kilte hangt. Zullen ze ontdekken waar de prins wordt vast gehouden en zullen ze hem dan kunnen bevrijden. Dit kom je nog niet te weten in boek 15 ...

Helaas vind ik het een enorme afknapper wanneer het commerciële luik van boeken er vingerdik op ligt en laat dit nu precies het geval zijn bij John Flanagan. In geen enkel opzicht kan je weten dat je, wanneer je boek 15 koopt, er maar een half verhaal voor in de plaats krijgt. Het verhaal eindigt waar niemand wil dat het eindigt, op het spannendste moment natuurlijk, en het is een verschrikking te weten dat boek 16 er nog niet is. Dus moet je al die opgebouwde spanning, dat zin in avontuur, gewoon laten wegebben ... Verder vind ik het ook geen goed idee om de laatste 16 bladzijden van een boek te vullen met een hoofdstuk uit een andere reeks. Je bent verzeild in de wereld van de grijze jagers, dus heb je op dat moment geen zin in iets anders. Ontzettend jammer, want het verhaal op zich, de omgeving, de sfeerschepping, de personages en de gebeurtenissen zijn heerlijk om te lezen! Je belandt samen met de grijze jagers in een wereld die je zo voor je ziet: je ervaart de kou en de regen, je zoekt mee naar voetsporen en je houdt je adem in wanneer er een bewaker passeert. John Flanagan weet hoe hij sfeer moet scheppen, hoe hij de omgeving bijna tastbaar kan maken en hoe hij de lezer geboeid houdt. Het duurt maar een paar bladzijden om helemaal mee te zijn met het leven van de grijze jagers, hun gewoonten en hun principes. 

In theorie moet je de voorgaande boeken niet gelezen hebben, er wordt voldoende verwezen naar de vorige boeken, maar de finesse van sommige zaken zul je dan toch moeten missen. De humor die blijft wel overeind. Een minpuntje vind ik dat sommige gebeurtenissen of uitspraken die duidelijk maken waarom er iets is gebeurd of gaat plaatsvinden, nog eens extra worden uitgelegd, maar dan heel droog. Dat haalt het ritme en de spanning uit het boek, want ik denk echt niet dat er veel lezers zijn die dit nodig hebben. 

Boek 15 heeft heel wat in zijn mars, maar helaas een pak minder dan de eerste 10 boeken van de grijze jager ...