Het eerste wat opvalt aan dit prentenboek is het reusachtige schaap dat bijna de hele cover inneemt met een uitnodigend, aaibaar lichaam van wol, veel groter dan de bomen beneden hem, en de titel eromheen gezet: Meindert wil groter zijn.

Meindert is een wat klein uitgevallen schaap dat zich minder voelt dan de andere schapen, zelfs al zegt zijn vriendinnetje Mieke dat ze hem leuk vindt zoals hij is. Maar hij wil toch groter worden en om dat te bereiken eet en eet hij... wordt hij groter en groter... en kan hij niet meer stoppen met eten. Hij eet de hagen, de bomen, het hele bos en ten slotte de bergen op, drinkt de meren leeg, eet heel Ierland op en springt uiteindelijk naar de maan, waarvandaan hij de hele aardbol opslokt. Maar dan... voelt hij zich heel alleen.

Het thema ontevreden zijn over jezelf of je minderwaardig voelen, wordt hier letterlijk uitvergroot weergegeven. Meinderts wens om groter te zijn en meer te kunnen is heel herkenbaar, dat hij daartoe veel moet eten klinkt voor een kleuter heel logisch. Dat hij blijft eten en almaar groter wordt tot hij zelfs de hele wereld opeet, is een verderzetting van die logica tot in het absurde; dat op het einde alles weer naar buiten komt en de wereld niet meer juist in elkaar zit, is toch net iets te gek. De boodschap komt op die manier niet meer tot zijn recht -- iets wat bv. in Kleine Adam van Mariette Van Halewijn met illustraties van Rita Van Bilsen (Lannoo, 1989) op een veel bevredigender manier werd uitgewerkt.

In Engeland kreeg het boek veel reacties als zou het over boulemie gaan, maar dat strookt niet helemaal met de beoogde doelgroep. Het verhaal heeft vaart en de prenten zijn stevig neergezet in een wat naïeve stijl in mooie verzadigde kleuren. De poten van de schapen lijken houten stokjes, de bomen en bergen zijn eenvoudig van vorm en nergens in het boek is een mens te bekennen. Meindert wordt op elke volgende bladzijde groter uitgebeeld t.o.v. de andere schapen en de hele omgeving. Kinderen zullen dit boek heel humoristisch vinden, maar ondanks de uitvoering in stevig karton is de absurdistische uitwerking van het gegeven toch meer geschikt voor oudere kleuters. [Josee Goyvaerts]

Meindert kan niet zo hoog springen en zo hard lopen als de andere schapen. Ook al vindt zijn vriendin Mieke hem leuk zoals hij is, het maakt hem ontevreden en verdrietig. Hij besluit er iets aan te doen en begint te eten en te eten. Hoe meer hij eet, hoe groter en hoe hongeriger hij wordt. Pas als hij alles op de hele wereld heeft opgegeten en de wereld erbij, merkt hij hoe eenzaam hij is en blaat de inhoud van zijn overvolle maag uit. Ook al is daarna alles een beetje anders dan het was, Meindert heeft Mieke weer terug en niet alleen zij vindt hem leuk zoals hij is, hijzelf vindt zichzelf nu ook leuk zoals hij is! Speels hardkartonnen prentenboekje in gemengde techniek in heldere sprekende kleuren met aan de voorkant een kogelrond, aaibaar wollen schaap. De kunstenaar laat een geheel eigen stijl van illustreren zien met allerlei beeldgrapjes en speelse details. Het verhaal heeft verschillende lagen, waardoor het op verschillende manieren is te interpreteren. Zo heeft het iets weg van een stapelverhaal, heeft het een moraal, maar is het nergens belerend of onwaarschijnlijk. Vanaf ca. 2,5 jaar.

Meindert is het kleinste schaap van de kudde. Hij wil niet meespelen omdat hij vindt dat hij niet zo hard kan lopen of zo hoog kan springen als de rest. Schaap Mieke vindt Meindert leuk zoals hij is. Maar Meindert blijft ontevreden. Meindert eet zonder ophouden en hij wordt groter en sterker, dus eet hij nog meer en dan kan hij niet meer stoppen met eten. Ondertussen is Meindert veel te groot geworden om mee te spelen. Hij eet bossen, landen, ja de hele wereld en dan springt hij op de maan en stelt vast dat hij Mieke en de andere schapen vreselijk mist. En opeens spuwt hij de hele wereld uit met alles wat erop hoort. Alles staat er weer, alleen niet meer helemaal zoals vroeger. Maar het voornaamste is dat Meindert tevreden is. Een stevig boekje met een voelbaar wollig schaap uitnodigend op de kaft. De illustraties in het boek zijn nogal statisch en het verhaal heeft een te duidelijke moraal.