De vader van Romeo is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Maar Toby, zijn nieuwe buurmeisje, komt bij hem in de klas en ze worden de beste vrienden. Romeo is een verlegen jongen en zijn motto luidt 'Waar je niet over spreekt bestaat niet'. Toby is net het omgekeerde zij houdt een spreekbeurt over haar overleden mama en nam zelfs een potje as mee. Dan zijn er ook nog de kippen van de familie Berk en als op een avond er bij Romeo eentje op het balkon zit, koestert hij haar alsof het zijn maatje zal worden.

Een ontroerend verhaal over afscheid nemen en hoe de dagen te vullen zonder gek te worden als je je papa ziet wegkwijnen. Dat overkomt Romeo en hij voelt zich verloren. Op zijn mama kan hij weinig rekenen want die heeft het te druk met brouwsels te maken voor papa die misschien nog kunnen helpen. Romeo vlucht ervoor maar gelukkig is er Toby die hem uit zijn gepieker haalt en de vriendschap met de kip Tak is een mooie en leuke afleiding, ook al laat ze zich niet 'temmen'.

Het is de verdienste van de auteur om in het hoofd van haar personages te kruipen en op die manier een waarachtig en ontroerend verhaal te brengen. Toch blijft het mijn inziens moeilijk om een rouwverhaal te schrijven en de spanning vol te houden tot het einde zonder het gevoel 'nu is het genoeg' te krijgen. Het verhaal mocht iets korter want er zijn toch wat kunstjes gebruikt om het verhaal positief te eindigen. Het blijft tenslotte een verhaal voor jonge kinderen. Toch een goed verhaal om voor te lezen in de klas en over gemis na te praten.