Vos is een van de bewoners van het Eikenbos. Hij heeft een probleem, want hij is zijn sokken kwijt. Hij zoekt ze overal: in de kist, in de trapkast, in de laden, in in de servieskast, onder het tapijt, zelfs in de klok, en op zolder. Wie onder de flapjes kijkt, ontdekt waar Vos zijn sokken heeft gelaten. Wederom een fraai prentenboek van het succesduo Julia Donalson en Alex Scheffler, dat eerder samen de Gruffalo-boeken maakten. Dit hardkartonnen prentenboek in oblong formaat is een deel uit de reeks 'Eikenbosverhalen'*. Met vrolijk gekleurde, zwartomlijnde illustraties, die in een contourloos kader op een witte ondergrond staan. De illustraties lichten de tweeregelige tekst op rijm toe. Ze tonen details, zodat er telkens weer iets nieuws valt te ontdekken op de plaatjes. De tekst op rijm leest prettig. In 2001 in iets kleiner formaat en met een andere vertaling verschenen onder de titel 'Vos zonder sokken'. Speels verhaaltje voor lang kijk- en leesplezier voor kinderen vanaf ca. 2 jaar.

Toen Julia Donaldson en Axel Scheffler De Gruffalo creëerden, zullen ze nooit hebben verwacht dat dit boek zou uitgroeien tot een klassieker.Vandaag kunnen we echter niet anders dan concluderen dat 'De Gruffalo' deel uitmaakt van de prentenboekencanon. Hoewel het duo ons nog met ander leuk werk verwende - denk bijvoorbeeld aan 'Stap maar op mijn bezemsteel' - werd het niveau van 'De Gruffalo' mijns inziens niet meer geëvenaard. Ook 'Vos zoekt zijn sokken', overigens een heruitgave van 'Vos zonder sokken' uit 2001, kan op geen enkele manier aan hun topwerk tippen. Overigens veelzeggend dat men op de cover vermeldt dat het ‘van de makers van’ is. Het verhaaltje is simpel en duidelijk: Vos is zijn sokken kwijt en gaat samen met Muis op zoek. Kinderen ontdekken samen met Vos achter de flapjes diverse kledingstukken, maar pas op het einde zijn daar ook de beide sokken bij. De vertaler zorgde voor een vlot rijm, er valt veel te bekijken op de pagina’s van dit hardkartonnen prentenboek en de zoektocht zal jonge kinderen zeker weten te bekoren. Al is het afwachten of de flapjes te bruuske kinderhandjes overleven ...

Leuk, maar niets meer.

Verberg tekst