De Iraans-Nederlandse auteur (1954) voert een onderzoeker en docent Oriëntalistiek aan de Universiteit van Amsterdam op. Deze Sjeed Djamal heeft een oud reisdagboek van een Perzische sjah gevonden, die in de negentiende eeuw een grote rondreis door Europa maakte. Djamal besluit dit om te zetten in een historische verslaglegging. Hiervoor doet hij veel bronnenonderzoek en bezoekt hij samen met zijn student Iris verschillende plaatsen in Europa die de sjah ook aandeed. Deze verhaallijn weeft de auteur samen met de ‘hekajats’ (korte fabels, term uit de Oosterse vertelcultuur) van de reis van de sjah. Door de ontmoetingen van de sjah met de vele historische plaatsen en beeldbepalende personen van het negentiende-eeuwse Europa legt het boek eenvoudig verbinding met de Europese geschiedenis. Het zou dan als zodanig kunnen worden toegepast, al dan niet met educatieve doeleinden. De reizen van Djamal en zijn student door hedendaags Europa zorgen ook nog eens voor een boeiende maatschappelijke reflectie op de huidige staat van het continent, zonder ergens oordelend te worden.