Met zijn debuut ‘Het Vader-huis’ (1903) bracht de in Gent geboren Karel van de Woestijne (1878–1929) een beleving tot uitdrukking die ook al door zijn tijdgenoten als een kenmerk van de betreffende periode werd gezien. De stijl waarmee hij sterk persoonlijke relaties weergaf, niet alleen met de vader en moeder maar ook met de natuur, was impressionistisch. Sluiers van met elkaar in klank verweven woorden verbinden subject en object. 'Zwaai-stil staan graauwe boomen in het grijs, / de goede sidder-boomen, ritsel-weenend'. Ook symbolen spelen een rol, maar minder sterk dan meestal gemakshalve wordt aangenomen. Van de Woestijne zou zich ontwikkelen tot een literator van de eerste orde. Zijn werk wint aan historische glans waar het artistiek steeds meer gedateerd overkomt. Vooral de zegging zal niet veel mensen meer aanspreken. De rijke klanken blijven echter wel hun soms bedwelmende schoonheid verspreiden. Voor wie het ‘Verzameld dichtwerk’ (2007) al in huis heeft, is deze bundel overbodig. Die is alleen voor de grootste fans nog van belang.