Je bent toevallig geen prinses met een hoge punthoed? Maar je kunt wel hinkelen als de beste? Goed zo, dan mag jij dit raadsel oplossen. Opgelet, bij iedere tel krijg je een tip." Deze inleiding maakt het al duidelijk: in Wie niet weg is... hebben we meer te maken met een raadsel dan met een echt verhaal. Het is een absurde vermenging van diverse sprookjes- en spelelementen, bedoeld om kleuters te leren tellen. Maar zodra het raadsel is opgelost, is het plezier er snel van af.
De inhoud van dit boekje van Karla Stoefs is dan ook snel samengevat. De prinses, een kleuter met een punthoed, speelt een hinkelspel. Bij elk vakje krijgt ze een tip die duidelijk moet maken wie of wat haar bij het eindvakje opwacht. Uiteraard verwacht het frivole prinsesje een dappere prins, die haar de mooiste vindt. Maar: "Nu wordt het heet, gloeiend heet. Hij is niet meer te houden, hij spuwt vuur: negen vlammetjes." De volwassen lezer is niet verrast dat er bij "10: wie niet weg is, is gezien!" een woeste draak opduikt. Zonder aarzelen slokt de draak het prinsesje in tien happen op. Daarna trouwt hij met de kikker van het meisje, die tot dan figureerde als het keitje dat je bij een hinkelspel op de vakjes gooit.
Marjolein Pottie heeft haar best gedaan om de illustraties memorabel te maken. Haar tekenstijl doet denken aan de peuterboekjes van Kathleen Amant en Liesbeth Slegers. Zij voegt aan deze eenvoudige tekeningen echter nog een aparte techniek toe: er worden namelijk uitgeknipte lapjes stof in verwerkt. Dit valt meteen op in de titel, waar de letters elk uit een ander lapje stof werden geknipt en zogenaamd met geel stiksel tegen de gekleurde achtergrond van de cover werden genaaid. In het boekje krijgen de cijfers van één tot tien steeds een volledige bladzijde plaats, en vilt en patchwork worden hier veelvuldig gebruikt. De ogen van de draak zijn dan weer van knopen gemaakt. De techniek is op het eerste gezicht leuk en het geheel is zeker mooi te noemen, maar mist diepgang. Er ontstaat geen extra betekenis, laat staan magie, door de combinatie van beeld en tekst. Stoefs kan schrijven, en Pottie toont vakmanschap in het illustreren, maar dit boekje mist op zijn minst een goed, overkoepelend idee. [Liesbeth Verlinden]

Dit verhaal bevat een raadsel, een prinses, een kikker en een hinkelbaan: genoeg ingrediënten om de aandacht van kleuters vast te houden tot het raadsel is opgelost. Een prinses gooit een kikker op het eerste vak van een getekende hinkelbaan en start het spel. De eerste tip van de sluier wordt opgelicht: het raadsel heeft één hart. Zo komt elk cijfer tot tien aan bod en komt er steeds meer duidelijkheid over het eveneens sprookjesachtige dier dat verborgen zit in het raadsel. De tekst begint al op de titelpagina met een prikkelende uitnodiging en eindigt op het laatste schutblad. De cijfers staan steeds op een groene achtergrond op de linkerpagina. Ze zijn gemaakt van lapjes stof en vilt, voorzien van knopen en borduursel en daarna gefotografeerd. Ernaast staat de speels opgemaakte tekst. Het getekende en deels met stof aangeklede prinsesje hinkelt op de rechterpagina. Ze is nogal geniepig, kijkt af en toe erg nors en is ronduit wreed voor de kikker die ze in de vakken gooit en schopt. Dat laatste zullen kinderen en opvoeders niet altijd kunnen waarderen maar gelukkig krijgt ze aan het einde van het verhaal hiervoor een welverdiende straf. Het slot kan voor sommige kinderen te eng zijn. Met zorg uitgewerkt prentenboek met veel vaart, een wijze les én humor. Vanaf ca. 4 jaar.