Beren zijn geliefde personages in prentenboeken. Vaak zijn het knuffelberen, maar ook de sullige, onhandige beer in zijn hol is een kindervriend. Veel verhalen gaan over aangeklede beren die als mensen in een huis wonen. Bijna altijd zijn ze groot en beschermend. Ik denk aan Grote Beer van Martin Waddell en aan Brammert uit de boeken van Gabrielle Vincent of aan Mama Beer van de onlangs overleden schrijfster Else Holmelund Minarik.
De beer in dit prentenboeken van Karma Wilson en Jane Chapman, is groot en log en  woont in een hol. Daar ligt hij alleen en mist zijn vriendjes. Beer bedenkt dat hij een etentje zou kunnen organiseren, maar helaas is de voorraadkast leeg. Als Muis op bezoek komt met een bosbessentaart, voelt Beer zich bezwaard, want hij heeft niets om te delen. Daar komt Haas met een mand vol muffins aangelopen, en Das met zijn visvangst. Marmot en Mol geven een tas vol noten en tot slot komen Uil, Raaf en Winterkoninkje aanvliegen met een knapzak vol peren en blaadjes voor de thee. Het feestmaal kan beginnen. Beer is verdrietig omdat hij niets te geven heeft. Zijn vriendjes troosten hem en opperen dat hij hen een mooi verhaal kan vertellen. Dan maken ze samen vuur, roosteren vis, zetten ze thee en genieten van een gezellige bijeenkomst.
Bij elke gift zegt Beer in grote letters: 'Dank je wel!' Goed kunnen vertellen is ook een gave, en zo wordt Beer in dit verhaal over dankbaarheid en delen in zijn waarde gelaten. 
Chapman koos voor acrylverf in aardekleuren. Met fijne penseelstreken laat ze de harige vachten goed zien. De warme gloed van het vuur in het berenhol is mooi in de illustraties gevangen. De afwisseling van licht en schaduw zorgt voor veel intimiteit. De dieren kijken vol aandacht naar elkaar en af en toe kijkt Beer naar de lezer. Grappig is om te zien hoe de bosbessentaart van Muis nauwelijks groter is dan het neuspuntje van Beer en hoe de dieren tevergeefs het kleed waar Beer op zit, bij het vuur proberen te trekken. De dieren kruipen bij Beer op schoot of vleien zich tegen zijn zachte pels. Beer is een echt knuffeldier!
De oorspronkelijk Engelstalige tekst is op rijm. Loes Brouwer heeft voor haar Nederlandse vertaling gekozen om dicht bij de brontekst te blijven, waardoor rijm en ritme aan speelsheid verliezen en de tekst minder soepel voorleest. Af en toe breekt een geforceerd rijm het ritme: 'Geklapper van vleugels / weerklinkt in het hol / het is Winterkoninkje / met zijn vriendjes Raaf en Uil, ze hebben lol.'
Aan de klassieke prenten hoefde niet te worden gesleuteld en dat maakt veel goed. [Froukje Wiersma Depreux]

Beer is verdrietig. Hij wil graag zijn vrienden uitnodigen voor een feestje, maar zijn voorraadkast is leeg. Zijn vrienden laten hem niet in de steek en komen stuk voor stuk met iets lekkers. Zo kunnen ze toch samen feest vieren. Groot oblong prentenboek met vrolijke platen, vaak over twee pagina's. De prenten worden ondersteund door kleine, meestal vierregelige rijmpjes. De belangrijkste, terugkerende woorden 'Dank je wel!' zijn telkens extra groot gedrukt. De warme kleuren met veel oranje en bruin- en groentinten zorgen voor een intieme, geborgen sfeer. De grote, goedige beer wordt door de kleinere dieren gesteund, elk naar eigen vermogen. Zo draagt ieder bij aan het slagen van het feest. De dieren kunnen Beer tonen hoe blij zij zijn met hun grote, goedige vriend. Daarmee wordt het een verhaal over vriendschap en saamhorigheid. Fijn boek om vaak samen te bekijken en voor te lezen. Dit is het zesde prentenboek over Beer*. Vanaf ca. 4 jaar.