De tien hoofdstukken van deze roman vormen samen een monoloog, waarin de anonieme verteller, een illustrator met gebrek aan inspiratie, een dode muis in de goot ziet liggen en zich 16 bladzijden lang afvraagt of hij het diertje zal porren. Uiteindelijk doet hij dat, met zijn pen, wat desastreuze gevolgen heeft voor zijn relatie met partner K (die alleen met een initiaal wordt aangeduid, wat het boek een extra kafkaiaans tintje geeft). De lezer ontdekt overigens pas later dat K een man is; in de loop van het verhaal komen nog meer homoseksuele relaties - en vriendschappen met twee merkwaardige vrouwen - aan de orde. Goed vertaald: de tobberige, chaotische gedachtestroom van de verteller, 270 pagina's lang, herinnert aan het beste werk van Reve ('dooremmeren in een vertraagde manoeuvre', heette het daar) en is duidelijk beïnvloed door Paul Auster en Samuel Beckett. Dit is wat overblijft als de menselijke laag die we als een tapijt over de wereld hebben uitgespreid, openscheurt: eronder 'heerst een wriemelende duisternis. Als een kolkende zee.' (blz. 205). Normale druk. Verberg tekst