Mol verlaat tijdens de lente zijn huisje en trekt in bij Rat. Tijdens hun tochtjes langs de Rivier en het Wilde Woud leren ze verschillende dieren kennen met verbazend menselijke trekjes, waarvan de belangrijkste de arrogante, listige Pad en de betrouwbare, wijze Das zijn. Pad heeft een nieuwe hobby: autorijden. Wanneer er bijna ongelukken van komen besluiten Mol, Rat en Das hem een lesje te leren. Pad is hen te slim af en in een onbewaakt moment steelt hij de auto van een mens. Hij belandt in de gevangenis maar pas na zijn ontsnapping wordt het echt spannend...

In dit boek worden de avonturen van Mol, Rat en Pad beschreven. Voor kinderen in de 21e eeuw is het woord 'avonturen' wellicht overdreven als omschrijving voor de verhalen in het boek, maar toen Grahame in het begin van vorige eeuw de verhalen in brieven schreef aan zijn zoon Alastair, was die woordkeuze waarschijnlijk toepasselijker. De hoofdstukken volgen elkaar chronologisch op, waarbij de auteur enkele keren gebruikmaakt van een overbodige flashforward. In elk hoofdstuk staan de belevenissen van een ander dier centraal.

De dierenwereld uit het boek is een weerspiegeling de mensenwereld, waarbij de auteur de lezer meeneemt doorheen een reeks diepmenselijke gevoelens, zoals angst, verdriet, woede en heimwee. Verder is er een duidelijk verlangen voelbaar om een aantal waarden zoals vergevingsgezindheid, optimisme of doorzettingsvermogen mee te geven. Deze 'vermenselijking' van de dierenwereld leidt tot merkwaardige constructies zoals een paard dat de woonwagen van Pad trekt, Mol die geraniums in zijn tuintje heeft, Pad die door een menselijke rechter in een mensengevangenis terechtkomt en ontsnapt door zich te verkleden in een wasvrouw en dieren die smullen van biefstuk en aardappelen. Voor een kind met fantasie is dit ideaal, voor een realistische volwassene misschien een beetje van het goede te veel. De boeken van tijdgenoten als A.A. Milne (Winnie-the-Pooh, The House At Pooh Corner) en Lewis Carroll (Alice in Wonderland) lijken minder onderhevig aan het verstrijken van de jaren. Zij overbruggen ook beter de kloof tussen realiteit en fantasie, omdat het voor de lezer van bij het begin duidelijk is dat het bij hen gaat om verzinsels. Milne doet dit door in de inleiding bij The House At Pooh Corner toe te lichten hoe de verhaaltjes over het honingverslaafde beertje zijn ontstaan. Carroll lost het op door op het einde van het verhaal duidelijk te maken dat de hoofdmoot van het boek de droom van Alice beschrijft. Jammer genoeg is Grahame daar niet in geslaagd, wat de inhoud van het verhaal minder tijdloos maakt.

De Wind in de wilgen blijft echter wel de moeite waard. De vraag is of de heruitgave van deze klassieker gemotiveerd is vanuit de nood van hedendaagse achtjarigen aan een kennismaking met dit sprookjesachtige verhaal of vanuit het jeugdsentiment en de nostalgie van volwassenen. Wat in ieder geval opvalt, zijn zware zinnen als: "Het was de eerste keer dat Mol een Rivier zag een stromend, gespierd, enorm dier met een koele vochtige huid, dat zichzelf lachend voortjoeg, gorgelend van alles vastpakte en grinnikend weer los liet, speelgenoten besprong die weer aan zijn greep ontsnapten, en wéér werden gepakt en zich opnieuw wisten te bevrijden". Voor jonge lezers is de heruitgave wellicht eerder een boek om te worden voorgelezen dan om zelf te lezen, omwille van moeilijke zinsconstructies, de soms oubollige woordkeuzes en het overvloedige gebruik van bv. de punt-komma, die in het Nederlands lang niet zo vaak wordt gebruikt als in het Engels, en die het lezen van een tekst vertraagt.

De oorspronkelijke etsen van Ernest H. Shepard zijn in de heruitgave vervangen door duidelijk afgelijnde tekeningen van Rene Cloke. Enerzijds bieden de details, die door de scherpe lijnen beter zichtbaar worden, minder vrijheid aan de fantasie. Anderzijds geven ze kinderen, die niet wijs raken uit Grahame's opeenstapeling van bijzinnen, de mogelijkheid om de verhaallijn toch te volgen. [Evelien Lombaert]

Tijdens de lente ontmoet Mol Rat die aan de rivier woont. Rat leert Mol het leven aan de rivier kennen; ze beleven samen avonturen en worden goede vrienden. Mol geniet ervan om nieuwe dingen te doen en ontmoet ook Rats vrienden: de vriendelijke, kordate Das en de arrogante, rijke Pad. Wanneer Pad een nieuwe hobby ontdekt, namelijk autorijden, is het hek van de dam. Ondanks ernstige waarschuwingen van zijn vrienden kan Pad het autorijden niet laten. Hij belandt in de gevangenis, maar kan gelukkig ontsnappen. Als Pad na een aantal avonturen eindelijk terugkomt, wacht hem een onaangename verrassing: zijn huis Paddenburg is ingenomen door de wezels en de hermelijnen. Kunnen de vrienden hen verjagen? Een mooie heruitgave van Grahames kinderboekklassieker. De dieren in Grahames verhaal hebben erg menselijke trekjes en trouw en vriendschap worden hoog in het vaandel gedragen. Met de orginele pentekeningen van Ernest H. Shepard in zwart-wit; op de schutbladen de fraaie getekende plattegrond van de rivier en het omringende landschap. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

'De wind in de wilgen' is opnieuw uitgegeven en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Deze fleurige editie omvat nieuwe prenten van David Roberts. Paginagrote illustraties zorgen ervoor dat dit oude verhaal ook anno 2013 visueel aantrekkelijk wordt om te lezen. Hoewel deze illustraties niet steeds 100% op de juiste plaats staan, zijn ze wel aardig om te bekijken bij het vertellen of lezen van het verhaal. Opmerkelijk is ook dat de tekenaar ervoor heeft gekozen om alles af te beelden zoals het er in 1908 moet hebben uitgezien.
Hoewel je dus ziet dat het verhaal al erg oud is, zijn de onderwerpen die het aansnijdt nog niet verouderd. Zo is er de klassenstrijd, waarin meneer Pad symbool staat voor de hogere verwaande klasse, maar is er ook de liefde voor de natuur (van Mol en Rat, die er allerlei avonturen beleven wanneer ze bijvoorbeeld gaan varen). Ook de dierenwereld zoals hij hier wordt afgebeeld, spreekt nog steeds tot onze verbeelding. De dieren lijken erg op mensen, hoewel ze wel onafhankelijk van de mensen leven. Ze kleden, wonen en gedragen zich echter tot op zekere hoogte zoals mensen. De sociale verhoudingen tussen beide groepen zijn niet erg duidelijk, maar het staat vast dat ze elkaar liever mijden. Wanneer mens en dier met elkaar in contact komen, lijkt er geen onderscheid te worden gemaakt. Zo valt Pad ook gewoon onder het rechtssysteem, wanneer hij een auto gestolen heeft.
Het verhaal blijft erg charmant, met erg duidelijk gekarakteriseerde dieren waar we al snel mee meeleven. De roep naar de wijde wereld die Mol voelt wanneer hij bij Rat gaat wonen, is aanstekelijk. De verwaandheid van Pad en zijn vlucht uit de gevangenis is best wel spannend en grappig en de wijsheid van een gerespecteerd dier als Das roept bewondering op voor de oude waarden. De kameraadschap tussen deze vier totaal verschillende dieren is pakkend.
Ook het taalgebruik in dit boek is aangepast aan de moderne tijd. Met veel respect voor het oude verhaal zijn de bombastisch aandoende woorden weggewerkt en zijn de eindeloze beschrijvingen van de natuur wat ingekort. Zo kunnen kinderen van nu er ook volop van genieten!