In een kinderkamer wordt gewacht op een bijzonder iemand. Iedere knuffel die binnenkomt, vraagt hetzelfde: 'En?' En het antwoord is dan 'Nee!' of 'Niks.', gedrukt in kleine of grote vette letters. Op wie wachten deze knuffeldieren? De verschuiving in het verhaal is subtiel: het ontwikkelt zich doordat na het omslaan van iedere bladzijde een figuur is toegevoegd in de tekening. De gezichtsuitdrukking en houding van de aanwezige figuren veranderen heel fijntjes. Door het raam is te zien dat de dag verandert in de nacht. De tekeningen in potlood, Oostindische inkt en kleurpotlood zijn ingetogen door hun zachte lijnvoering. De figuren met hun maskerachtige, maar vriendelijke gezichten, vormen als het ware eilandjes op de witte achtergrond van het papier. Het geheel ademt een bijzondere, enigszins surrealistische atmosfeer. Het verhaal wordt bijna helemaal verteld door de tekeningen. De minimale tekst is grappig door de herhaling en door de herkenning bij de (voor)lezer. De Belgische illustratrice Kitty Crowther is in 2010 bekroond met de Astrid Lindgren Memorial Award. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

De setting in dit kleine prentenboek is een speelkamer. Eén voor één komen vreemde figuren binnengesijpeld, die elk de simpele vraag “En?” stellen en vervolgens een plaatsje in de kamer innemen. Het antwoord is telkens nee. Tot een peuter de kamer binnen waggelt en alle poppen en knuffels die op hem gewacht hebben, mee in bed neemt.
Op zich een eenvoudig en herkenbaar gegeven, maar toch vraag ik me af of jonge kleuters dit standpunt kunnen begrijpen. De kracht van dit verhaaltje voor het slapengaan ligt in de zeer specifieke tekenstijl van Kitty Crowther.