Kitty Crowther heeft zich met groot succes op een jonger lezerspubliek gericht met de reeks 'Poka et Mine', in het Nederlands vertaald als 'Een avontuur van Mini en haar papa'. In Mini gaat naar de film staat opnieuw een herkenbaar gegeven centraal: kleuters die hun knuffels overal willen meezeulen, wat de nodige complicaties en ouderzorgen oplevert.

Het vliegje Mini wil haar zes knuffels meenemen naar de bioscoop, want "ze zijn nog nooit naar de film geweest!" Haar vader probeert haar dat te ontraden, maar zonder succes. Hij moet er natuurlijk voor zorgen dat Mini niet alle stoelen in de rij bezet met haar beestjes of een knuffeltje verliest. Mini lijkt zo bezig met haar knuffels dat ze waarschijnlijk niet veel van de film heeft gezien, maar aan het eind van het verhaal vertrouwt ze haar papa toch toe: "Ik vind film zó leuk". Niet 'de' of 'deze' film dus, maar gewoon de hele uitstap, iets waar haar vader lichtjes anders over denkt. Dat wordt toch gesuggereerd in zijn blik, die nu eens zorgelijk de activiteiten van Mini volgt, dan weer ten hemel wordt geslagen. Crowther geeft dit heel minimaal aan in de plaatsing van de pupillen en dat is ook het enige expressieve element in de zwarte driehoeken die de koppen van de vliegjes vormen. Zo'n eenvoudige, maar uitgekiende elementen kenmerken de hele illustratiestijl van Crowther: van boek tot boek varieert ze in lijnvoering, mate van afwerking en kleuren, maar al haar illustraties ademen dezelfde geest uit. In vergelijking met het vorige Mini-boekje (Mini wordt wakker, De Leeswelp 2006, p. 126) besteedt ze ditmaal meer aandacht aan de enscenering, met meer kleuren, min of meer uitgewerkte achtergronden, grappige details en nevenfiguren (antropomorfe insecten in de bioscoopzaal). Ook bevat de tekst meer woorden en zinnen, die allemaal zeer herkenbaar zijn voor dit soort situaties. Met eenvoudige, afgemeten middelen fabriceerde Crowther een kleinood, dat vlug voorgelezen is, maar steeds met plezier ter hand zal worden genomen. [Chris Bulcaen] Verberg tekst

Na 'Mini wordt wakker'* weer een geslaagd verhaaltje over het mini-insect Mini en haar papa. Mini verveelt zich en is dolgelukkig wanneer ze met haar vader naar de bioscoop mag. Alle knuffels moeten mee. Veel rust krijgt papa niet, want Mini heeft dorst en is bovendien knuffel Sila kwijt! De eenvoudige en toch gedetailleerde potloodtekeningen van de vaak bekroonde (o.a. tweevoudig Zilveren Penseelwinnares) Kitty Crowther blijven boeien. Mini en haar papa vliegen naar de bioscoop, hebben truitjes en jassen met extra armsgaten en drinken narcissensap. Op de linkerpagina staat de bondige, een- tot vierregelige tekst, op de rechterpagina vinden we steeds de personages terug in vrijstaande illustraties met kleurpotlood: zwarte insecten in een kleurig decor van bonte bioscoopstoelen en excentrieke figuranten. Dit leuke voorlees- en kijkverhaal in klein formaat is geschikt voor peuters en jonge kleuters, maar zal zeker ook de volwassen voorlezers kunnen plezieren. Vanaf ca. 3 jaar.

Een tweede boek, een tweede ‘avontuur’ over het vliegje Mini en haar papa (Eerst verscheen ‘Mini wordt wakker’, 2006), in een bijzonder leuk en atypisch prentenboekformaat. Mini verveelt zich als papa binnenkomt en haar uitnodigt om naar de film te gaan. Mini is door het dolle heen. Ze verzamelt al haar knuffels, want die zijn nog nooit naar de film geweest. Mini staat er op dat papa ook voor hen een kaartje koopt. Elke knuffel krijgt een stoel, maar daar is papa het niet mee eens. Vol ongeduld wacht Mini het begin van de film af … Maar van film kijken krijg je zo’n dorst. En al die knuffels krijgen ook dorst! Oeps! Mini is een knuffel kwijt. Gelukkig vindt ze haar knuffel terug aan de bar. Of Mini veel van de film gezien heeft, is niet belangrijk. Aan het einde verkondigt ze dat ze film zo leuk vindt, en hier bedoelt Mini overduidelijk het ganse gebeuren … Een prachtig boek! In de tekst staat het hoogst noodzakelijke te lezen. De rest van het verhaal lees je in de tekeningen. Mooie, fijne potloodtekeningen die erg consequent uitgewerkt zijn en vol leuke details steken. In de bioscoopzaal lees je de ergernis af van het koppel insecten dat voor Mini en haar vader zit, andere bezoekers vallen in slaap of zitten te zoenen. De papa van Mini ondergaat alles heel lijdzaam en lijkt het geduld zelf te zijn. Graag meer van dat!
Verberg tekst