Ries is een eenzame heuvelwachter die een zaadje vindt en zaait. Even later staat er plots een vent van een boom. Maar Ries vindt het te veel en te veel ineens. Toch krijgt hij er takken van, voor warmte, schaduw voor koelte, vruchten en zingende vogels. En vertelt de boom hem verhalen die hij in zijn wortels hoort. Tot hij doodgaat en omvalt, en zo een brug maakt naar een andere eenzame heuvel. Niet bepaald verrassende illustraties van Boekenpauw-winnaar Verplancke, maar wel een mooie taal en een nuttig gebruik van kleur en typografie. De filosofie achter zijn tweede solo-boek is makkelijk toegankelijk en zet de lezer aan het denken over vriendschap en eenzaamheid. (+6)

KDr

Uitg. Davidsfonds/Infodok, 58 blz., 13,50 euro.

Op een kale heuvel woont een eenzame heuvelwachter, die zijn dagen slijt met eindeloos wachten. Als hij op een dag een zaadje vindt, stopt hij het in de grond. Dit verandert het leven van de wachter. Hij voelt zich gedwongen te communiceren met de boom, maar vindt dat dit zijn vertrouwde bestaan verstoort. Langzaam wint de boom enig vertrouwen door verhalen te vertellen. Deze zijn op warm terra afgedrukt. Kleur van papier en lettertype benadrukken de afstand tussen boom en wachter. Op poëtische wijze speelt de schrijver/tekenaar in deze prentvertelling met woorden en hun betekenis. De boodschap 'wachten en niets doen' levert weinig op en krijgt vorm bij de dood van de boom. "De tijd heeft hem omgehakt."; zo vormt hij een brug naar de dichtst bijzijnde heuvel. Op de laatste pagina hoort de heuvelwachter iemand naar hem toekomen over de brug. Ogenschijnlijk simpel verhaal met eenvoudige, paginagrote tekeningen in zachte tinten waarachter een diepere betekenis zit. De tekst in de ik-vorm is verdeeld is vele korte tekstblokken. Vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst