Hoewel moeder hem er te goed voor acht - zij wenst hem een talenstudie toe - wil de 18-jarige Peter persé maatschappelijk werker worden naar lichtend voorbeeld van zijn in het harnas gestorven oom Serge. Tijdens een vakantie in New York (voor een talencursus) ziet hij zijn kans schoon als hij Donnis ontmoet, straatschooier, jeugdbendelid, tunnelbewoner en diep in de nesten. Peter weet binnen een dag een plaats in een opvanghuis te regelen, maar het is al te laat: bij een confrontatie met zijn ex-bendeleider komt Donnis om, door de hand van de 'tussenbeide' gekomen politie overigens. Dat Peter een ernstige fout maakt en in zekere zin verantwoordelijk lijkt voor Donnis' dood, schrikt hem niet af maar sterkt hem juist in zijn beroepskeuze. Dat is geen sterk punt in het verhaal, dat niet uitblinkt in psychologische uitdieping. Dat een en ander zich voltrekt in slechts enkele dagen maakt het er niet geloofwaardiger op. Wel is het boekje een sympathieke poging de ellende van New Yorks straatjeugd te schetsen. In een nawoord wordt die nog nader toegelicht. Verberg tekst