Oliver Sacks (1933-2015) is beroemd geworden door zijn meeslepende beschrijvingen van mensen die door hersenaandoeningen een opmerkelijk gedrag vertoonden. Hij schreef al eerder twee autobiografieën: 'Oom Wolfraam en mijn chemische jeugd' (2001) en in 2015 'Onderweg'*. In 1981 ontmoette de journalist Weschler hem voor het eerst. Hij vatte het plan op een biografie te schrijven en zij hadden gedurende vier jaar een zeer intensief contact. Toen Sacks aangaf dat zijn homoseksualiteit nergens vermeld mocht worden, stopte Weschler met zijn aantekeningen maar bleven zij vrienden. Nu heeft hij alles weer tevoorschijn gehaald en een biografisch gedenkschrift opgesteld aan de hand van zijn oude herinneringen en notities. Zelf ziet hij dit als een aanzet voor iemand die ooit nog een echte biografie zal willen schrijven. Het boek toont de intieme band die zij hadden, de bewondering van Weschler en geeft allerlei details. Toch zijn de autobiografieën informatiever en beter te lezen. Ook het recent verschenen 'Eerste liefdes en laatste verhalen' (2019)** is een echte aanrader. Het boek is voorzien van enkele zwart-witfoto's en een register. Verberg tekst