De korte stukjes tekst met witregels ertussen zijn gericht aan een kind, steeds aangesproken met 'mijn lief kind'. Het is een vader (die blijkbaar kort erop zal overlijden) die zo zijn visie op het leven, zijn wensen en goede raad aan zijn puber wil doorgeven. De onderwerpen gaan van talenten, kansen, grenzen, jaloezie en geluk naar uiterlijkheden en tandenpoetsen en eindigt heel grappig met de raad het velletje van de wc-rol naar je toe te hangen, om frustratie van je medemens te voorkomen. De stukjes getuigen van liefde voor het kind, zijn divers en praktisch. De auteur is een jonge vrouw, en misschien zorgt dat voor een soort anachronisme: de tekst lijkt eerder geschreven door een grootvader. Dat komt eensdeels door de wat afstandelijker toon dan je zou verwachten van een vader, maar ook door het feit dat deze klaagt over de gebreken van de ouderdom, en over de onvermijdelijke rollator: 'Er is niks leuks aan ouder worden'. Ergens past dat niet in het geheel. De Vlaamse auteur (1983) schreef eerder ‘Hard’ (2016) en ‘Georges en Rita’: roman* (2020). Het is een smaakvol uitgevoerd boekje en mooi van taal. Onder meer breed in te zetten bij het volwassen worden. Een mooi geschenk voor jongeren (fijnproevers) vanaf ca. 15 jaar, ook zonder dat zij hun vader gaan verliezen. Verberg tekst