Harry is een poes die steeds binnen leeft, tot er op een dag een vlinder, Vera genaamd, voorbij fladdert en vraagt of hij mee komt buiten spelen. Harry gaat naar buiten en probeert Vera te vangen over daken en muurtjes heen. Dan verliest Harry Vera uit het oog, en is hij plots heel alleen. Hij wil naar huis, maar kent de weg niet. Overal ziet hij nu huizen van andere dieren, maar zijn huis vindt hij niet meer. Hij zoekt een ander huis en vindt er één: een kartonnen doos, maar die gaat al snel kapot door de regen. Ten slotte vindt hij een 'rijtjeshuis', een vuilbak, de zoveelste in de rij. Hij maakt er kennis met zijn buurvrouw, die hem maar al te graag wil helpen om Vera terug te vinden.

De illustraties van Leo Timmers zijn weer top. Sober, eenvoudig, maar zo mooi en gedetailleerd; alleen al met de positie van de kattestaart kan hij de poes een welbepaald gevoel meegeven. Op een bladzijde staat niet meer dan er moet staan, maar wat er staat is wel volledig af. Betonnen muren worden met de typische schakeringen en groenaanslag weergegeven. De 'plakpalen' voor reclame hangen vol verwijzingen naar het verhaal. Een klein maar fijn detail zijn de twee verschillende kleuren die op de voor- en achterflap worden gebruikt. Het verhaal wordt even sober verteld als de tekeningen, maar wel even duidelijk en met dezelfde passie.