Daan krijgt van een vrouw een banaan. Nadat hij de banaan heeft opgegeten, gooit hij achteloos de schil weg. Een meisje dat bij hem staat (zijn oudere zus?) vindt dat hij dat niet kan maken. ‘Stel je eens voor wat er allemaal kan gebeuren!’ En dan begint Daan te fantaseren. Dit prentenboek in oblong formaat geeft alle ruimte aan Daans voorstellingsvermogen. In een omlijnde gedachtewolk die per spread verder uitdijt en uitzoomt, ziet de lezer hoe van het een het ander komt. De slapstick stapelt zich op, terwijl het jongetje in zijn brave matrozenpakje staat te gniffelen en het meisje commentaar geeft. Omvallende ladders, clowns met ballonnen, honden die zich hebben losgerukt en ontsnapte varkens; alles komt aan bod in de cartooneske kleurenillustraties. Op elke tekening komen er delen van nieuwe figuren in beeld die de nieuwsgierige lezer laten raden naar het vervolg. Op een gegeven moment is de chaos compleet en komt zelfs Superman er aan te pas. Eenvoudig gegeven dat geweldig goed is uitgewerkt door de Duitse illustrator Lilli L’Arronge (1979). Haar humoristische tekeningen zitten vol details, waardoor de lezer blijft kijken. Prentenboek met sterke, filmisch getekende slapstick. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Heb jij je ooit al eens afgevraagd wat er kàn gebeuren als je een bananenschil op de grond gooit? Dit grappige prentenboek geeft je het antwoord. Een meisje geeft een jongen ervan langs omdat hij een bananenschil op straat gooit. Stel je eens voor wat er allemaal kan gebeuren. En dan slaat zijn fantasie op hol. Een hele kettingreactie van gebeurtenissen vult de pagina's. De toale chaos breekt uit!
Hilarisch om te zien wat er allemaal kan gebeuren als je een bananenschil op de grond gooit! Het loopt zo uit de hand dat zelfs Superman ter hulp moet schieten. De prenten zijn aanvankelijk sober en niet overladen. Het begint eigenlijk met een detailtekening. Maar dit groeit onstuitbaar naar een climax. Op de laatste dubbele pagina is het weer rustig. Hetzelfde meisje en dezelfde jongen staan in dezelfde straat. Zegt de jongen: Maar in het echt gebeurt zoiets helemaal niet. Toch?
Mijn zoon van vijf wou het boek de eerste keer drie keer na elkaar beluisteren en bekijken. Ik denk dat ik daar niet meer aan toe hoef te voegen.
Verberg tekst