Jonge kinderen en kleuters zijn een heel kritisch publiek. Stil zitten, luisteren en kijken naar een voorleesverhaal met mooie prenten is niet eenvoudig. Enkel de prentenboeken die het juiste evenwicht vinden tussen mooie, kleurrijke prenten en een goed verhaal zijn volgens hen de moeite waard om veel aandacht aan te besteden en te genieten, stil te luisteren en te kijken.
Aan de voorwaarde van kleurrijke prenten voldoet Tijger heeft een gekke dag in elk geval. Elke illustratie staat namelijk bol van flashy kleuren. Maar als we een en ander wat nauwkeuriger bekijken, dan zien de personages er vrij geforceerd uit. Te felle kleuren maken deze prenten agressief. Het prentenboek klopt niet. Voor kleuters en jonge kinderen zijn vermenselijkte dieren als personages absoluut normaal. Vele sprookjes en ook prentenboeken vertrekken dan ook vanuit dat gegeven. Hoewel dit prentenboek hetzelfde principe hanteert en dierenpersonages met een menselijk gelaat en persoonlijkheid opvoert, wringt het hier. De vermenselijking is overdreven en geforceerd.
Het verhaal start met een tweetal zinnen in eenzelfde voorleesritme, een veel gebruikte methodiek bij prentenboeken. Het blijft echter bij die eerste twee zinnen, en verder wordt deze ritmiek achterwege gelaten. Dat is echt jammer, omdat het verhaal zo helemaal van zijn kracht wordt ontdaan. En dan blijft er niet veel meer over. Loeke Braam heeft een boek gemaakt dat niet aanspreekt en geen bestseller zal worden. [Katrien De Westelinck]

Bij Tijger gaat alles verkeerd. In bed kan hij zijn kussen niet vinden en onder de douche mist hij zijn buik omdat hij nog in pyama is. Prentenboek in oblong formaat met afgeronde hoeken en dikke hardkartonnen pagina's. De grillig gevormde bovenrand zorgt voor vreemde afsnijdingen in de zeven geheel gekleurde, kleurplaatachtige illustraties. Tijger is weergegeven met een supergroot hoofd. Zwarte, in de lengte uitgerekte, 'tranende' gaten vertegenwoordigen de ogen. Als kijker krijg je geen contact met Tijger ook al is hij en face afgebeeld. Er zijn weinig identificatiemogelijkheden. Het zoekgeraakte kussen had misschien beter vervangen kunnen worden door bijvoorbeeld een knuffel. Het aanwezige vogeltje speelt een bijrol buiten het verhaal om. De tekst bestaat uit twee tot vier regels per spread en is gemoedelijk van toon; de woordkeuze is eenvoudig. De omslagillustratie, met aaibare onderdelen, toont een gevallen Tijger naast zijn bed, een scène die niet voorkomt in het boek. Kwetsbare rug met loze ruimte waarin vingertjes kunnen gaan dwalen. In dezelfde opzet is ook verschenen: 'Tijger wil spelen'*. Weinig originele uitgave. Vanaf ca. 2,5 jaar.