Een humoristisch non-fictieboek over beren, waarbij feiten en fabels over deze dieren worden belicht. Het boek behandelt de acht berensoorten wereldwijd en corrigeert veelvoorkomende misvattingen. Zo wordt uitgelegd dat beren niet de monsters zijn die mensen zich vaak voorstellen, maar ook geen knuffeldieren. De panda wordt onterecht als dom beschouwd, de koala is geen beer, en grizzlyberen hebben andere prioriteiten dan mensen aanvallen. Het boek geeft de beren een stem en biedt inzicht in hun werkelijke aard en gedrag. Boordevol realistische en aandoenlijke, enigzins onverzadigde, kleurenillustraties van beren en enkele kleurenfoto’s. In leerzame en luchtige stijl geschreven. Vanaf ca. 9 jaar. Lotte Stegeman (Wijk bij Duurstede, 1979) is een Nederlandse journalist en jeugdauteur. Ze schreef meerdere boeken waaronder ‘Slimmer dan je denkt’* en ‘Ik voel ik voel wat jij niet ziet’**. Marieke ten Berge is een illustrator. Ze combineert haar illustraties met grafische druktechnieken. Voor haar boek ‘Noord' ontving ze in 2022 de Zilveren penseel en de Premio Andersen-prijs.

In Wij beren van Lotte Stegeman doet de bruine beer het woord. Waarom hij? Op zoek naar een woordvoerder mompelde de lippenbeer iets wat leek op 'Weg met dat boek'. De panda zei: 'Neuh, geen energie voor'. De brilbeer hield zich muisstil, die durft zoiets niet.

Nadat ook de kraagbeer, de ijsbeer en de honingbeer waren afgevallen, won bruine beer het van de Amerikaanse zwarte beer. Zijn enorme postuur komt van pas, want: 'we willen indruk maken met dit boek', zegt bruine beer stellig.

En zo komt het dat bruine beer eindelijk 'het echte verhaal' over beren vertelt en daarbij zeven collega-beren interviewt. Er zijn te veel fabels over beren in omloop, vindt hij. Dat helpt niet, omdat beren en mensen toch al zo vaak botsen. Meer kennis over beren kan helpen om 'dat uitsterfgedoe' te voorkomen.

Honingbeer, het 'fluwelen stuiterballetje', vertelt hoe hij bijennesten leegrooft, en dat hij door het lint gaat als hij wordt opgesloten. Lippenbeer klaagt dat zijn leefgebied verdwijnt. De brilbeer is steeds zijn tekst kwijt, maar bruine beer souffleert graag. En zo passeren al kibbelend en kletsend acht berensoorten de revue, in een vurig pleidooi om beter voor de beren op aarde te zorgen.

Informatieve boeken over dieren blinken vaak uit in veel opsommingen en weetjes, maar Stegeman laat die bewust uit haar verhaal weg. Je kunt ze achter in het boek opzoeken. Haar luchtige verteltoon past in een trend, waarin jeugdboekenschrijvers non-fictie over dieren zo levendig mogelijk brengen. Bibi Dumon Tak was daarin de grote vernieuwer met haar aanstekelijke dierenportretten (Bibi's bijzondere beestenboek, 2006).

Naast jubelboeken, waarin dieren om hun bijzondere kwaliteiten de hemel in worden geprezen, zie je nu steeds vaker het dierenperspectief opduiken. In de boeken van Joukje Akveld bijvoorbeeld, waarin de dieren een eigen stem krijgen en - alweer - Dumon Tak, die met haar geestige dierenspreekbeurten in Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda dieren laat wegkruipen of ruziemaken.

Ook in Wij beren werkt het berenperspectief - ook vanwege de tekeningen. Marieke ten Berge maakte beeldschone berenportretten. Haar beren hebben karakter. Bruine beer is een goedzak, en staat fier rechtop met zijn mollige hangbuik. Panda kijkt je een tikje sullig aan met zijn melancholieke ogen. De beren buitelen over de pagina's en beklimmen elkaar als acrobaten.

Het is een boek waar de berenliefde van afspat. Stegeman vertelt in het nawoord hoe ze in Alaska kampeerde en in de ban raakte van een bruin berenjong. Blijf bij beren uit de buurt, stop ontbossing en maak een beetje haast met de klimaatmaatregels, zo besluit ze. Daar kan ijsbeer, de 'klimaatmascotte', zich alleen maar bij aansluiten.