In deze studie wordt onderzocht of uit het totale oeuvre van de belangrijkste Britse schrijver William Shakespeare (1564-1616) blijkt dat hij behalve scheppend kunstenaar ook een filosoof is. De eerste drie hoofdstukken zijn gewijd aan het Ik (Shakespeare over de mens), de buitenwereld en de goden, onderwerpen die samen de filosofische drie-eenheid vormen. Het vierde hoofdstuk gaat over de invloeden die Shakespeare heeft ondergaan van filosofen als Machiavelli, Bacon en Montaigne. Het slothoofdstuk concludeert dat Shakespeare een wijs mens was, maar geen filosoof in de zin van ontwerper/aanhanger van een filosofisch systeem. De gepensioneerde auteur was cultureel ambtenaar en directeur van de Opera voor Vlaanderen. Zijn grote betrokkenheid bij en kennis van de theaterwereld, inclusief het werk van Shakespeare, en zijn filosofische kennis en interesse blijken duidelijk uit deze studie. Hij schrijft bijzonder helder en enthousiast en brengt zijn gedachtegang en conclusie overtuigend over het voetlicht. Groen omslag met motieven en delen van het bekende Droeshout-portret van Shakespeare. De vele citaten zijn in het Nederlands. Verberg tekst