Studie van de schaduw
Besprekingen
De 12e bundel van deze dichter (Antwerpen, 1959) komt als geroepen op het moment dat het voortbestaan van de aarde (of de mensheid) onder druk lijkt te staan. Hij vreest de dag waarop er geen dier meer te bekennen is en we ‘… al onze kansen / om nog ooit door deze schepping te worden / aanvaard voorgoed te grabbel hebben gegooid’. Wij ‘… die ooit nog dachten dat wij de heersers van dit universum / waren ...’. ‘Gelukkig beseffen we niet voortdurend hoe wankel / en hulpeloos wij een leven lang balanceren / op de rand van de verstikkingsdood.’ Tritsmans romantische gedichten zijn uiterst gevoelig. Ze kenmerken zich door nietigheid, respect en dankbaarheid. Hij schrijft een ode aan de natuur en plaatst een kritische noot bij de mens die het wezenlijke begrip van tijd en ruimte verloren heeft. Horloges en coördinaten zijn slechts schijnbare zekerheden. In heldere bewoordingen en met een ritmische stijl ontvouwt hij het landschap en inspireert hij de lezer, om als een boom ‘… hemel / met de…Lees verder