Vlaanderen

De tijd dat de wolf Roodkapje te slim af was, is voorbij. Over de hele wereld zetten Roodkapjes het sprookjespersonage naar hun hand, zowel op intellectueel als op seksueel vlak. Denk maar aan de vele gedaantes van Roodkapje die door Sandra L. Beckett besproken worden in Red Riding Hood for All Ages (Wayne State U Press, 2008). Niet zelden wordt er daarnaast in kinder- en jeugdliteratuur voor het perspectief van de wolf gekozen. Zo ook in Mario Ramos’ prentenboek De slimste (2011), dat met zijn titel ironisch verwijst naar die wolf. Wanneer het gewiekste personage, gekleed in oma’s nachtpon, op zoek moet naar Roodkapje, maakt hij namelijk een fatale inschattingsfout. Gefrustreerd omdat alle sprookjespersonages in het bos denken dat hij oma is, zet hij zijn gemeenste gezicht op en springt tevoorschijn, hopend dat Roodkapje hem tenminste zal herkennen. Omdat de postmoderne wolf zelfbevestiging waardevoller acht dan een snelle hap, slaagt Roodkapje erin uit zijn klauwen te blijven.
 
(Dit is een abstract van een artikel van Lien Fret. De volledige tekst is verschenen in De Leeswelp 2012, nr.1.)
[Lien Fret] Verberg tekst

'Dag rood hapje, ik bedoel Roodkapje', zegt de wolf als zij elkaar tegenkomen in het bos, 'je lijkt net een aardbeitje'. De wolf heeft honger, net als in het sprookje, en snelt naar oma's huis, zodat hij oma kan opeten en een aardbeitje toe. Hij vindt zichzelf zo slim. Maar als hij oma's nachtpon aantrekt in haar lege huis en hij buiten nog even zijn sporen wil wissen, valt de deur dicht. Als hij mismoedig door het bos loopt, komt hij allerlei bekende sprookjesfiguren tegen, zoals de beren die op zoek zijn naar Goudlokje, de zeven dwergen en de prins die op zijn witte paard op zoek is naar het kasteel van Doornroosje. En alle sprookjesfiguren zien hem aan voor oma! Roodkapje zal hem toch wel herkennen? Humoristisch prentenboek, dat een eigen draai geeft aan het klassieke sprookje, waarbij vrijelijk geput is uit andere sprookjes. De eenvoudige, gekleurde en zwartomlijnde illustraties zijn sprekend en vermakelijk. De prenten vertellen een deel van het verhaal en de korte, heldere en geestige tekst sluit daar op aan. De tekst staat in een leeg deel van de prent. Fraaie druk op glanzend papier. Aantrekkelijk prentenboek om thuis op de bank of op school lekker om te lachen. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Dit sprookje begint met ‘Op een dag …’ en dan denk je dat je vertrokken bent voor het sprookje van Roodkapje. Maar al vanaf de tweede zin besef je dat dit toch wel een andere weg zou kunnen opgaan. De wolf begroet Roodkapje met ‘dag rood hapje’ en de toon is meteen gezet. De wolf waarschuwt Roodkapje voor gevaarlijke beesten in het bos, zoals haaien. Roodkapje lacht om zijn grapje maar neemt wel zijn tip om wat bloemen te plukken voor oma ter harte. Ondertussen haast de wolf zich naar het huisje van oma. Zijn plan om eerst oma op te peuzelen en Roodkapje als toetje te verorberen loopt echter wat mis. Oma is immers niet thuis. De wolf trekt de nachtpon van oma aan en wil in haar bed kruipen. Eerst moet hij echter buiten nog zijn sporen uitwissen. Jammer genoeg slaat een windstoot de deur achter hem dicht. Daar staat die grote boze wolf nu, in een roze nachtpon, met een belachelijk mutsje op … Hij komt de jager tegen, maar die is zijn bril kwijt en herkent hem niet. Ook Kleine Beer, die op zoek is naar Goudlokje, begroet de wolf met ‘oma’. Ook de drie biggetjes, de zeven dwergen en de prins die op zoek is naar het kasteel van Doornroosje begroeten hem hartelijk als ‘oma’. Het maakt de wolf erg boos. Hoe moet hij nu bewijzen dat hij de wolf is? Op dat moment komt Roodkapje toe. Wolf ziet nog maar één kans om echt te bewijzen dat hij de wolf is: Roodkapje bespringen en haar helemaal oppeuzelen. Maar je raadt het al: ook dat loopt helemaal mis! ‘De slimste’ is een hilarisch prentenboek met een goede mix van herkenbaarheid, humor en fantasie. Elk kind kent het sprookje van Roodkapje wel, maar het verhaal is hier op een erg aangename manier door elkaar geschud. Ook het terloops opdagen van andere sprookjesfiguren is erg leuk. De wanhopige pogingen van de wolf om zijn status van ‘groot’ en ‘boos’ te behouden is op het randje van zielig, maar oh zo grappig. Komt daar nog bij dat hij zich helemaal belachelijk maakt in het nachtkleed en bijhorend kapje. De illustraties zijn heel levendig en dragen zeker bij tot de humor van het verhaal. Een leuk detail: als de wolf de jager ontmoet is die op zoek naar zijn bril. De bril duikt vanaf dan op verschillende pagina’s op. De dieren van het bos vinden het een leuk object en hangen hem in een boom of een konijn zet hem op zijn neus. Heerlijk boekje, zowel om voor te lezen als om zelf te lezen!

Verberg tekst