Als opvolger van Peter van Straatens grachtensoap Agnes doen de wekelijkse avonturen van Evelien het in het weekblad 'Vrij Nederland' al even goed. Het gaat dit keer niet om een alleenstaande moeder met kind, maar over een blijkbaar gelukkig getrouwde vrouw met een knappe, succesvolle man en twee leuke dochters. 'Bon chic bon genre' dus, met een groot huis in Amsterdam-Zuid en meer dan genoeg geld om aan de exuberante verlanglijstjes van de kinderen tegemoet te komen. We volgen in deze tweede bundeling het wedervaren van Evelien en haar aanhang vanaf september 2001, de dag van de terreuraanval op de WTC-torens in New York, tot eind augustus 2002, het jaar waarop Pim Fortuyn zijn stempel drukte. De regelmatige verwijzingen naar de actualiteit zijn typerend voor deze stukjes, maar dienen vooral om ze te dateren. Verder spelen ze nauwelijks een rol in het verhaal dat zich, zoals dat voor feuilletons hoort, voornamelijk bezighoudt met de huwelijksperikelen van Evelien en Harko, de opvoedings- en schoolproblemen van Regina (10 jaar) en Julia (8 jaar) en de vele verlokkingen van het leven en de consumptiemaatschappij. Vreugde en verdriet in een ingenieuze dosering dus. Zo blijkt 37-jarige Evelien net geen borstkanker te hebben, krijgt Harko op zijn veertigste een hartaanval, wordt Evelien weer zwanger, maar weet ze niet zeker van wie, krijgt Regina belangstelling voor jongens, wordt Julia op school gepest enz. Het leuke overheerst echter en dat maakt dat je je zonder veel problemen kan laten meeslepen in dit eindeloze verhaal dat wel telkens nieuwe spanningen schept, maar geen stukken maakt. Het moet leuk blijven nietwaar. En dat is het dan ook, niet minder maar ook niet meer. [Jet Sienema] Verberg tekst

Verzameling columns van Martin Bril (1959), schrijver en columnist van De Volkskrant. De verhalen verschenen eerder in Vrij Nederland en vormen het vervolg op een soortgelijke bundel 'Evelien' uit 2001*. In deze uitgave gaat het weer om dezelfde Evelien van Brakem, 37 jaar, getrouwd en moeder van twee dochters van 8 en 10 jaar. Ze woont in Amsterdam-Zuid, is welgesteld en hoeft niet te werken. Ze heeft alles wat haar hart begeert, maar is 'gelukkig niet gelukkig'. Ze leeft in een grote oppervlakkigheid en leegheid. Bril schildert in haar het moderne huisvrouwenbestaan anno nu en geeft een aardige doorsnee van een gezinsleven in de grote stad. Naast haar kinderen en haar man draait Eveliens leven om haar mobiele telefoon en kleine verliefdheden. Haar broze 'geluk' wordt voortdurend bedreigd door bijvoorbeeld een hartinfarct van haar man, een griezelige sadist of de dood van haar moeder. Brils pen is vlot en licht ironisch, zijn dialogen zijn scherp en uit het leven gegrepen. Hij houdt ons een aardige spiegel voor. Paperback; kleine druk. Verberg tekst