Onder de sprekende titel Hollandse luchten bundelde Martin Bril een nieuwe -- derde -- collectie Amsterdamse columns. Deze 'miniaturen', zoals Bril de stukjes zelf noemt, verschenen eerder in de Amsterdamse krant 'Het Parool'.

Bril is een columnist die voortdurend op pad gaat. Hij zal niet rusten vooraleer hij Amsterdam volledig in kaart heeft gebracht. Zorgvuldig schrijft hij op wat hij ziet en hoort. De hoofdrollen in zijn stukjes worden toebedeeld aan bekende en totaal onbekende Nederlanders. Een optreden in een Brilstukje is doorgaans eenmalig. Toch heeft Bril ook een kleine kern van figuren die regelmatig terugkeren. Zijn dochtertje is zo iemand. En wanneer vader en dochter Bril met de fiets het park doorkruisen, wat meer dan eens gebeurt, wordt de column doorgaans opgevrolijkt door de reiger Harry.

Bril begint zijn column vaak door een wildvreemd iemand plots midden in een actie of een dialoog op te voeren. Een stukje lang weet hij de lezer te boeien en plots is alles weer afgelopen. Zo beschrijft hij heel indringend een verkeersongeval. Een vrouw belandt onder een stadstram. Wie de vrouw is en hoe het met haar afloopt, wordt slechts uiterst beknopt beschreven. De column beschrijft zonder sensatiezucht wat er onmiddellijk na het ongeval gebeurt. Na het lezen van de beknopte en intrigerende column heeft de lezer het gevoel dat het verhaal van de vrouw wel een roman waard zou kunnen zijn. Dit geldt trouwens voor de meeste stukjes. Wat wil de lezer nog meer? [Armand Plottier] Verberg tekst

Na 'Etalagebenen' en 'Stadsogen' is dit Brils derde bundel Amsterdamse miniaturen. Deze bundel bevat een keuze (75) uit de columns die de auteur het afgelopen jaar dagelijks schreef voor Het Parool. Hij treedt hiermee in meer dan één opzicht in de voetsporen van Simon Carmiggelt en Ischa Meijer. Bril schetst met empathie en humor wat hij, als passant, waarneemt in de stad. Gebeurtenissen uit het dagelijks leven met zijn dochters, rechtszaken, horecataferelen, zoenen in het openbaar en dialogen op straat, worden door hem gadegeslagen en met veel gevoel voor detail beschreven. De voorgaande bundels werden door de pers lovend besproken. Max Pam schreef in HP/De Tijd over 'Etalagebenen': 'Hartverscheurend en onvergetelijk (...) er is in Nederland niemand die hem dit na kan doen'. Daarmee is niets teveel gezegd. 'Hollandse luchten' is, net als de twee voorgaande, een prachtige bundel. Kleine druk.