Familiekroniek, met als hoofdpersonen de tweeling Greetje en Martje, die in 1933 geplaatst worden in een rooms-katholiek wees- en armenhuis. Het instituut staat onder leiding van een gemeenschap van vrouwelijke religieuzen. De meisjes verblijven daar tot in de jaren vijftig, als zij geacht worden voldoende te zijn gevormd voor een plaats in de maatschappij: een betrekking bij een welgestelde familie en daarna 'trouwen en moeder worden', volgens de toen heersende rooms-katholieke normen. Zij zijn de moeder en een tante van de schrijfster, die een beeld wil schetsen van hun aparte leven in dat tehuis. Zij interviewt daartoe vrouwen die vergelijkbare ervaringen in hetzelfde weeshuis delen. Bovendien put zij ondermeer uit notulen van vergaderingen. Zij belicht door middel van een (soms langdradige) reconstructie de oorsprong, werkwijze en geschiedenis van liefdadigheid en armenzorg, in het bijzonder de zorg voor weeskinderen. Jammer genoeg ontbreekt een ruim maatschappelijk kader, dat inzicht in de toenmalige tijdgeest had kunnen bieden. Zwart-witfoto's uit familiearchieven. Verberg tekst