Mary Higgins Clark heeft in totaal nu al meer dan dertig thrillers geschreven en in de VS wordt zij nog altijd de "koningin van de spanning" genoemd. Die titel is echter licht overdreven, want haar plots zijn zeer traditioneel, tot het obligate happy end toe. Ook haar meest recente roman blinkt niet erg uit door originaliteit, maar heeft in vergelijking tot de vorige Clark-thrillers toch minstens één pluspunt: de speciale band tussen tweelingen.

De twee meisjes uit de titel vormen een eeneiige tweeling die op hun derde verjaardag uit het ouderlijke huis wordt ontvoerd. Ontvoeringen zijn in de VS een zaak voor de FBI en er wordt een hecht team van bekwame politiemensen samengesteld om de meisjes terug bij hun ouders te brengen. Toch duurt het ongeloofwaardig lang voor de identiteit van de ontvoerders bekend wordt en de jacht kan beginnen, temeer omdat de twee daders mannen met een gevangenisverleden zijn die bovendien de ene stommiteit na de andere begaan. Zo kopen de twee inbrekers eenzamen met de vriendin van de "dikke met een zweetgeur" kinderkledij en geneesmiddelen met hun eigen kredietkaart, brengen ze de kinderen onder in hun eigen woonplaats en maken ze onderling ook nog eens ruzie. De onbekende opdrachtgever blijft daarbij op de achtergrond: deze "Rattenvanger" laat 8 miljoen dollar van het gevraagde losgeld op een buitenlandse rekening storten terwijl het voetvolk slechts 1 miljoen onder elkaar moet verdelen én met de kinderen opgescheept zit. Dank zij de ontelbare personages en mogelijke verdachten, die later trouwens allemaal aan iets schuldigs blijken te zijn, blijft de ware identiteit van de "Rattenvanger" tot het einde verborgen.

Het gegeven van de tweelingen die op een gegeven moment van elkaar gescheiden, geeft de auteur de mogelijkheid om het telepathische contact tussen hen te behandelen. Deze communicatie in een eigen kindertaaltje speelt dan ook een essentiële rol in het verhaal. Ook het feit dat ze elkaars pijn fysisch ervaren is fascinerend beschreven. Het verhaal zelf overtuigt echter niet echt en de hoofdpersonages blijven stereotypen. De goeden zijn mannen die een brok in de keel krijgen of vrouwen die een potje huilen; de slechten zijn dom, vies, onverzorgd en willen allemaal naar Las Vegas om te gokken. Door de korte hoofdstukjes is het wel gemakkelijke lectuur en dus weer een bestseller voor de fabriek Higgins Clark. [Julien Schmit] Verberg tekst

De in Amerika belangrijkste bestsellerschrijfster beschrijft de ontvoering van een meisjestweeling op hun derde verjaardag. De ouders worden nog wanhopiger na de eis van een zeer hoog losgeld. Higgins Clark vertelt zowel wat er gebeurt bij de familie als bij de daders. Vooral het gedrag van de vrouwelijke oppas komt indringend en realistisch over. Onbegrijpelijke blunders van de politie, paniek bij de kidnappers, en twee steeds zieker wordende meisjes maken dit boek redelijk spannend, al is het geen thriller, zoals in de flaptekst vermeld. Wie de echte kidnapper is, blijkt pas aan het einde. Een prettig leesbaar boek. Vrij kleine druk.