Kees is gek op mama’s kusjes en hij mist ze, als ze uit werken is. Papa is er ook nog, maar die heeft een prikkelbaard. Papa verzint wel leuke dingen, vandaag doen ze een uitstap naar de dierentuin. Kees heeft een fantastisch idee, misschien zijn dierenkusjes ook wel zacht. Van dier tot dier focust Kees op hun monden. Hij gruwt bij de behaarde apenmond, de olifant spettert vrolijk met zijn slurf een waterstraal over Kees heen. Van de slang krijgt hij een lik, dat vindt hij maar niets. Kees ontmoet best wel veel dieren. Het is een spannende zoektocht of Kees wel een dier vindt met een zo heerlijk kusje als van zijn mama. Wanneer de krokodil zijn bek al openspert, grijpen twee sterke armen hem op tijd. Het verhaal eindigt met een mooie filosofische bedenking dat de fijnste kusjes uit onverwachte hoek komen.

Een mooi verhaal waarin je twee sterke contrasten beleeft: liefde en gevaar. De gevoelens komen ontroerend mooi tot uiting in de prachtige illustraties en poëtische teksten. De tekst bestaat uit versjes op rijm, en is speels en ritmisch. Het is niet eenvoudig om een verhaal in versvorm te schrijven. Hier is de auteur er wonderwel in geslaagd; ze zijn pittig, grappig en beelden de typische trekjes van een dier uit, zoals bv bij de pinguin: “Het heeft een net zwart jasje aan en waggelt deftig dichterbij”. Harmen van Straaten maakt kunstige illustraties vol expressie, met gevoel voor details, in zachte levendige kleuren. Het zijn prachtige taferelen, waarbij hij met zijn composities origineel uit de hoek komt, je wordt als het ware in het verhaal meegezogen. Je leeft als kijker intens mee, en je hebt het gevoel er helemaal middenin te zitten. Een prentenboek, dat spettert van levendige taferelen, voor alle kleuters die zo graag kusjes krijgen en kushandjes werpen.