T rage paarden verscheen in 2010 als eerste in een reeks spionageromans waarvan er tot nu vijf verschenen. Voordien had Mick ­Herron al een aantal klassieke misdaadromans geschreven met een vrouwelijke speurder in Oxford in de hoofdrol.

Trage paarden worden ze genoemd, Britse spionnen die een opdracht verpest hebben. Ze lieten bijvoorbeeld een diskette met gevoelige informatie op de trein liggen, dronken te veel waardoor ze loslippig werden, belandden met de verkeerde mensen in bed, streken hun bazen tegen de haren in of waren gewoon vervelend. Een triest geval is River ­Cartwright, een ambitieuze spion die een ongeziene ramp in een Londens metrostation veroorzaakte. Hij liet een terrorist ontsnappen omdat hij een bevel niet begrepen had. 'Volg de man met het blauwe overhemd en witte T-shirt', had hij gehoord. Of was het de man in een wit overhemd en een blauw T-shirt? 'Het doelwit' ontsnapte en trok aan een koord aan zijn riem. 'En dat was dat.' 120 mensen werden gedood of verminkt.

Even later blijkt dat Herron een slim spelletje met de lezer en met Cartwright heeft gespeeld. Door zijn foute inschatting wordt Cartwright verbannen naar Slough House, de plaats waar de kneusjes van de geheime dienst belanden. Slough House bevindt zich in een achterafstraat in een Londense buitenwijk tussen een Chinees restaurant met een vergeeld menu aan het raam en een aftandse dvd-verhuurzaak. Daar ontmoet Cartwright de andere mislukkelingen van de dienst, spionnen die ooit droomden van grootse acties in dienst van Her Majesty's Secret Service maar nu nietszeggende rapporten van de ene stapel op de andere moeten leggen of oninteressante telefoongesprekken moeten afluisteren die ze dan moeten uitschrijven. Cartwright moet de vuilniszak van een dubieuze journalist doorzoeken op zoek naar informatie om hem te chanteren.

Vergeetput

Herron bedacht een even eenvoudige als geniale invalshoek. Onder leiding van ­Jackson Lamb, een cynische veteraan die de hoogdagen van de Koude Oorlog nog heeft meegemaakt en die vooral met rust gelaten wil worden, proberen de bannelingen van Slough House weer in de gunst te komen van de Honden, de leden van de Interne Veiligheidsdienst die moeten oordelen of iemand opnieuw geschikt is voor het echte werk. Geen van hen vindt dat ze terecht vegeteren in de vergeetput en allemaal wachten ze op die ene kans om zich te rehabiliteren. Die kans is klein, want de concurrentie is groot en het leedvermaak nog groter. Wanneer een gijzelingszaak op hun bord belandt, ruiken sommigen hun kans. Een jongeman werd ontvoerd en zijn onthoofding zal live op het internet uitgezonden worden. Maar ook in Slough House is niets wat het lijkt.

Niet alleen de invalshoek is uniek, ook Herrons puntige stijl en heerlijke dialogen zijn dat. De gesprekken tussen de antihelden van Slough House vonken, hun cynische bedenkingen zijn raak en vaak grappig geformuleerd en de alwetende verteller is heerlijk in zijn snedige commentaren. 'Ergens in zijn maag was het altijd vier uur 's morgens, hij had te veel gedronken en zijn liefje was ervandoor.'

De volgende delen uit de reeks heten Dead lions, waarvoor Herron de prestigieuze Gold Dagger won, en Real ­tigers, dat genomineerd werd voor zo ongeveer elke prijs waarvoor een misdaadboek genomineerd kan worden. Dat de vertalingen snel mogen volgen, want Trage paarden is een heerlijk begin.

Vertaald door Mario Molegraaf, Prometheus, 335 blz., 19,99 € (e-boek 11,99 €). Oorspronkelijke titel: 'Slow horses'.

Verberg tekst

Agenten van de Britse inlichtingendienst die een missie hebben verknald en daarna te werk worden gesteld in het troosteloze Slough House, worden ‘trage paarden’ genoemd. River Cartwright is een van hen. Hij en de andere verstotelingen krijgen allerlei irrelevante administratieve taken, in de hoop dat ze de eer aan zichzelf houden en vrijwillig vertrekken. Maar velen (zoals River) blijven werken, in de hoop dat ze op een dag terug mogen keren naar Regents Park, van waaruit het echte speurwerk wordt gedaan. Als op een dag een video opduikt over een groep rechtsextremisten die een Pakistaanse student hebben ontvoerd en die ze dreigen te onthoofden, zien de medewerkers van Slough House een kans om zich te bewijzen. Ze bundelen de krachten om de zaak te onderzoeken en de onthoofding te voorkomen. Prettig en met de nodige droge humor en sarcasme geschreven boek dat boeiend is en blijft door de verschillende twists in het verhaal. Eerste boek in een reeks rond Slough House.