Het verhaal van een moeder (master wijsbegeerte en moraal Vrije Universiteit Brussel en moreel consulente) die van haar zoon (36 jaar) verneemt dat hij ongeneeslijk ziek is en nadien overlijdt. Ze beschrijft vooral de innerlijke dialoog die ze gedurende en na die tijd met zichzelf en haar zoon Pieter voert. Een intens persoonlijk en gevoelig verhaal waarin onderwerpen als ongeneeslijk ziek zijn op relatief jonge leeftijd, euthanasie, afscheid, de behoefte aan en het respect voor autonomie en rouw op natuurlijke wijze aan de orde komen. Het geeft tussen de regels door ook kleine inkijkjes in de zorg, bureaucratie en medemenselijkheid in de hedendaagse samenleving. Geïllustreerd met enkele portrettekeningen. Een bijzonder boek.