In 1959 verscheen van James Reeves een bewerkte versie van die avonturen van Don Quichote "die de jeugd het meest aanspreken": van de zowat 900 dichtbedrukte pagina's bleven daarin een goede 200 bladzijden met heldere bladspiegel over. In 1978 voor het eerst vertaald door A.F. van Melle en W.J. van Melle-Meijer en nu opnieuw uitgegeven. De bewerking omvat 21 hoofdstukken van een 10-tal pagina's met telkens een ander avontuur. Voor de bewerker maakt Cervantes' boek "een groot idee zichtbaar: het idee dat het leven meer te bieden heeft dan de alledaagse sleur; dat ware grootheid alleen gevonden wordt waar mensen hun leven in dienst stellen van een ideaal. [...] Ter wille van de eer het onmogelijke proberen, de grootheid van de mens bewijzen door alles op het spel te zetten zonder hoop op beloning, gevaar en ontbering verduren omdat dat op zichzelf een eervolle zaak is: dat is het ideaal van Don Quichot en zonder dat zou de wereld er heel wat ellendiger uitzien." Wat Don Quichot uithaalt, lijkt ons dwaas: "maar als er nog iets in ons leeft van riddereer en zelfopoffering, zullen we zijn partij kiezen, al zijn zijn slachtoffers nog zo onschuldig."

Terecht maakt deze bewerking van de klassieke roman geen domme komische personages van Don Quichot en Sancho Panza. Evengoed is er ruimte voor humor en komiek: Don Quichots verschijning, zijn krijgshaftige gedrag, zijn hoogdravend taalgebruik, zijn nederlagen in de strijd prikkelen de (geestelijke) lachspieren. Sancho Panza doet ons eveneens grinniken als hij op zijn ezel Spikkel de schildknaap uithangt, als hij bang wegvlucht van het strijdtoneel of als hij de plechtige taal van zijn meester nabootst: "Dierbare echtgenote. Het is mogelijk dat ik opnieuw het pad van avontuur betreed en weerom mijn bestemming aanvaard als dienaar van onze beroemde dolende ridder." Terecht antwoordt zijn vrouw Teresa dan: "Spreek je moerstaal. Sinds je met dat dolen bent begonnen, heb ik geen woord meer begrepen van wat je zei." Toch blijven beiden in Cervantes' boek en in deze bewerking mensen die het goede leven nastreven, die zich niet laten vangen door de sleur der dingen of door de gevestigde machten. Daarmee wordt hier recht gedaan aan een van de bedoelingen van Cervantes: de wereld een spiegel voorhouden en de glitter van kerkelijke en wereldlijke hiërarchie, van adel en rijkelui doorprikken.
Het is jammer dat de talrijke karikaturale tekeningen in dit boek weinig of geen aandacht schenken aan Cervantes' ernstiger bedoelingen. Ze passen niet bij de grondtoon van het verhaal, die meer (be)spiegelend dan grappig is. [Herman De Graef] Verberg tekst

Moderne navertelling van het klassieke verhaal van Don Quichot en Sancho Panza. Het is een vlot geschreven, geestig avonturenverhaal over de bekende Spaanse edelman die, nadat hij zijn leven lang met zijn neus in de boeken heeft gezeten, plotseling besluit dat hij zelf ook avonturen als ridder mee wil maken. Daarna stort hij zich met zijn ros Rosinante en bediende Sancho Panza in allerlei krankzinnige en lachwekkende situaties. Het verhaal wordt in een prachtige stijl verteld. In deze druk zijn enkele moderniseringen in de taal aangebracht; het boek is tevens voorzien van nieuwe komische zwartwitillustraties die vaak een hele of dubbele bladzijde beslaan. Kinderen die het zelf willen lezen, moeten wel over enige leeservaring beschikken omdat de stijl niet eenvoudig is, maar het is ook een heerlijk boek om voor te lezen. Vanaf ca. 11 jaar.