De Engelse Minette Walters (68) schreef enkele van de beste misdaadromans van de jaren 90 van de vorige eeuw, waaronder De beeldhouwster, De donkere kamer en haar meesterwerk Het heksenmasker. Maar langzaam droogde de bron op en in 2007 verscheen haar laatste volwaardige thriller. Tien jaar lang bracht ze geen nieuwe fictie uit. In schaarse interviews verklaarde ze dat ze zich niet wilde laten vastpinnen op één genre, dat ze een burn-out had gehad en dat de torenhoge verwachtingen - ze verkocht ruim 25 miljoen boeken in 35 talen - wogen op het creatieve proces. Maar ze had vooral een nieuwe interesse gevonden, de historische roman.

Zo ontdekte ze dat vlakbij haar woonplaats in ­Dorset aan de Zuid-Engelse kust de pest in 1348 'aan land' kwam en in de volgende jaren ongeveer de helft van de Engelse bevolking doodde. Daar wilde ze over schrijven.

In Het laatste uur sterft Sir Richard van Develish aan de Zwarte Dood wanneer hij over de bruidsschat voor zijn veertienjarige dochter gaat onderhandelen. Zijn vrouw Anne heeft de helderheid van geest om de gezonde mensen in de ommuurde herenhoeve te scheiden van de zieken. Zo hoopt ze de besmettelijke ziekte af te blokken. Dat geeft spanningen tussen vrije burgers en lijfeigenen, en tussen supporters en tegenstanders van Annes radicale aanpak.

Anne is een opmerkelijk moderne vrouw met revolutionaire ideeën. Zij weigert te geloven dat de ziekte een straf van God is. Eigenlijk durft ze zelfs te twijfelen aan het bestaan van God. Bovendien doorbreekt zij de strikte maatschappelijke verhoudingen tussen de standen door iedereen zonder onderscheid te verzorgen. Daarmee botst ze met haar verwaande dochter die eist dat zij als een dame behandeld wordt en het niet meer dan normaal vindt dat haar leven meer betekent dan dat van de lijfeigenen. Anne, die opgevoed werd door nonnen, gaat zelfs zo ver dat zij haar onderdanen leert lezen en schrijven, wat voor velen neigt naar ketterij.

In haar beste misdaadromans wist Walters een sterk verhaal te verbinden met een doorgedreven analyse van de processen die bij getraumatiseerde mensen leidden tot gruwelijke misdaden. Het laatste uur heeft niks van dat alles: het verhaal evolueert traag en voorspelbaar en de personages zijn oppervlakkig. Anne is de nobele heldin en haar dochter is het verwende nest. Annes tegenstanders zijn lomp en kortzichtig en haar medestanders begrijpend en moedig. Het laatste uur valt op haast alle fronten tegen en dat is jammer. Walters kan veel beter.

Vertaald door Fanneke Cnossen, Xander, 542 blz., 19,99 € (e-boek 6,99 €). Oorspronkelijke titel: 'The last hours'.

Verberg tekst

1348: het graafschap Dorset wordt geteisterd door de Zwarte Dood die vanuit Europa door ratten en vlooien de haven van Melcombe is binnengebracht. De bevolking heeft totaal geen verweer tegen de dodelijke ziekte. Kasteelvrouwe lady Anne, die vermoedt dat isolatie essentieel is, brengt haar lijfeigenen binnen de muren van haar landgoed en doet alles om de epidemie buiten de poorten te houden. Samen met haar rentmeester Thaddeus bestiert ze de kleine gemeenschap en probeert ze de vrede te bewaren, ook wanneer de conflicten escaleren, mede door dochter Eleanor. Als de voorraden opraken, waagt Thaddeus zich met een groepje jongens buiten de muren om voedsel te zoeken. Goed geschreven pageturner over een bijzondere historische periode, gebaseerd op degelijke research. Hoewel de spanning en de opbouw van de plot het belangrijkst zijn en de psychologische diepgang niet centraal staat, is de karakterisering wel geloofwaardig. De auteur werd bekend door haar populaire psychologische thrillers. Dit is haar eerste historische roman. Verberg tekst